Zombae || #netties2017

22.

"Bill pas op!" Roep ik. Bill kijkt geschrokken om. Er vliegt iets op hem af. Een menselijk gedaante. Christian duwt Bill weg. Ik kijk zoekend om me heen naar andere figuren. Mijn vader helpt Bill weer overeind terwijl Christian de zombie dood die net op ons afvloog. "Was dat een?" Vraagt Hank angstig. "Ja, en nu moeten we hier weg." Zegt Levi. Hij pakt Jem vast om hem te ondersteunen zodat hij sneller kan lopen. Ik help Mo met Zeke. Mijn vader en Bill lopen tussen ons in, Christian sluit de groep en loopt achteruit met een pistool in zijn hand. "Zijn er meer, meer zombies?" Vraagt mijn vader. "Ja, waarschijnlijk wel. We moeten dus snel weg hier." Zegt Mo haastig. We lopen zo snel als we kunnen, niet super snel dus, want Jem heeft last van zijn been en Zeke heeft ook veel pijn.
We zijn bijna bij de auto's, maar dan schreeuwt Christian dat we een andere straat inmoeten rennen. Bill, Hank en mijn vader halen ons in. "Pap! Kunnen jullie Zeke dragen?" Roep ik. Maar de 'oudjes' zijn te bang en rennen door. Straks deden ze nog zo stoer. "Kom aan!" Roept Mo ongeduldig. "Ik doe mijn best." Zegt Zeke, zijn zware stem slaat over. We horen een schot, daarna nog een. Het was Christian, hij doet zijn best om de zombies van de andere clans tegen te houden zodat wij weg kunnen. "Pap!" Roep ik weer. "Pap! Help!" Hij kijkt nu gelukkig wel om en rent terug naar ons. "Wat? Ben je gewond?" "Nee, maar je moet Zeke dragen, hij kan niet snel rennen." Smeek ik. Papa knikt. Ik laat Zeke los, hij wordt meteen door mijn vader en Mo opgetild. Ik ren naar achter naar Christian. Onderweg haal ik een pistool uit Jems broekzak. "Waar?" Christian wijst naar links, naar een groep huizen. Ik knik en richt mijn pistool naar die kant. We lopen samen achteruit de groep achterna.

Chris ziet iets bewegen en duwt tegen we aan. Ik richt mijn wapen erop af. Wij blijven staan terwijl de rest door rent. We hoeven niet lang te wachten, er komt een groep mannen en vrouwen op ons af gerend. Christian en ik beginnen tegelijk te schieten. We raken er een paar en draaien dan om en rennen achter de groep aan. "Rennen!" Schreeuwt Christian. Ik draai me om en schiet weer naar de zombies die achter ons aan komen. Ik struikel bijna over een stapel planken omdat ik ze niet heb gezien. Christian grijpt me bij mijn arm zodat ik niet omval. Hij sleurt me mee een andere straat in, in de hoop dat de zombies ons volgen in plaats van de weg. Ik herken deze straat, daar ginds staat Tommy's school. "We moeten hier af!" Roep ik naar Christian, die voor me uit rent. "Wat?" Hij houdt zich in. "Er zullen andere zombies in die school zitten. We moeten hier af." Nu sleur ik Christian mee een andere straat in. We rennen een stuk door en draaien dan weer om en schieten richting de clan die achter ons aan zit. Het zijn er minder dan net, we hebben er wat neergeschoten maar dit zijn er wel heel weinig. "De rest is achter de andere aan." Denkt Christian hardop. Ik knik. We draaien tegelijk om en rennen zo snel mogelijk vooruit. Als het goed is kruisen we dan de straat waar de rest van onze groep is.
We hadden gelijk. We komen weer uit op de straat die we net hadden verlaten. De groep zien we alleen niet. "Ze moeten hier in de buurt zijn." Merkt Christian op tijdens het schieten. De meesten zijn nu neergevallen of ver genoeg van ons vandaan. "Ik ga naar rechts, jij naar links." Stel ik voor. Christian knikt en rent weg. Ik ren de eerste straat in die ik tegenkom. Naast de kapotte huizen is er niets. Op naar de volgende. Wat ben ik blij dat ik niet meer hoef te anderen, anders was ik nu echt kapot. "Papa! Mo!" Schreeuw ik. "Hank, Bill!" Geen reactie.
Nadat ik de rest van de straten heb gecontroleerd draai ik me om en ren richting Christian. Ik kom nog drie zombies tegen die ik neer kan schieten. "Chris!?" Schreeuw ik steeds weer. Na 6 straten zie ik een grote groep staan. Het zijn zombies uit de andere clan. Ik ren de straat in en schuil achter een huis. Achter de groep zie ik bekende gezichten. Shit, mijn groep is omsingeld. Ik ren langs de huizen en vlucht weer een ander steegje in. Ik bots tegen iemand op. "Ssst." Het is Christian. "Wat is er aan de hand?" Vraag ik fluisterend. "Zie je dat niet? Onze groep is omsingeld. Ik weet niet of ze terug vechten, maar dan zijn ze met te weinig." Legt Christian ernstig uit. "We moeten ze helpen!" Zeg ik lichtelijk in paniek. "Denk je dat ik daar nog niet aan heb gedacht?" Vraagt Christian geërgerd. "Maar wat?" "Houd even je kop dicht en denk na." Christian werpt een boze blik naar mij. Oké, rustig blijven Cara. Hij ziet zijn vrienden vermoord worden, en ik zo ook mijn vader en vrienden. Goed, een plan bedenken. Ik ga op mijn hurken zitten met mijn hoofd tussen mijn handen. Niet dat ik hierdoor wat beter na kan denken, nou ja, misschien helpt het? Christian ijsbeert en kijkt regelmatig naar de groep. Christian en ik vliegen meteen naar de hoek wanneer we akelig gegil horen. "Shit." Mompelt Christian binnensmonds. We rennen beide met onze wapens voor ons richting de groep zombies.