GÖZYAŞLARIYLA BESLENMEK (ASKIDA )

6. BÖLÜM

-Almina hadi uyan artık kızım..
-Almina bak okula geç kalıyorsun..
-Ama Almina sen bunu hakettin kızım..
Lak lak lak lak...
***
Yüzüme dökülen suyun verdiği rahatsızlıkla gözlerimi açtım. Gördüğüm rüya beni çok heyecanlandırmıştı ama rüyaydı işte ve hiç gerçek olamayacaktı dün Erdem'in söylediklerinden sonra yaşadıkların bir saniyede gözümün önünden geçti Merve'nin açıklayabilirim leri Erdem'in şaşkın saf ve çocuksu bakışları Hazal'ın eli ayağına dolaşmış hali ardından Caner ve Erdem'in kavgası...Benim gözlerimin dolu gören Caner Erdem'i suçlu bularak kavga etmişler ve dersler ölüm gibi geçmişte düne dair yeni hatırladığım şey Erdem'in verdiği söylediklerini ve hala kulağımda yankılanıyordu :

-Naber aşkım ?

-Naber aşkım ?

-Naber aşkım ?

-Naber aşkım ?

-Naber aşkım ?

***

Keşke cevabı duyabilseydim diye cırladım..

***

-Almina uyandın mı ?

-Evet diye fısıldadım. Sesim yeni uyandığım için yavaş çıkıyordu.

-Almina sana diyorum ! Uyandın mı ?

-Ya evet diyorum ya neyi anlamıyorsun ? Uyandım !

Demek isteyince bağırabiliyormuşum...

-İyi !

Annem sanırım bana kızmıştı.. Haklıydı ben mi onun kızıydım o mu benim ? Hemen annemin gönlünü almalıydım.

Erdem'i hayal ederek ağzını burnunu kırarmış gibi tekmlediğim yorgan yere düşünce bir de kalkıp üzerin de debelenip , zıpladım. Bazen şizofrenimsi hareketlerimle herkesi korkutuyorum sanırım...

***

-Anne valla bir daha sana bağırmayacağım.. Bak söz sana lütfen beni affet , lütfen lütfen lütfen lütfen lütfen lütfen lütfen lütfen...

-Ayy , iyi tamam yeter ki sus tamam affettim . Bir daha olmasın . Valla uykulu muykulu demem terlikle döverim seni !

-...

Yalandan suratımı astım. Acıtasyon işe yaradı belki...

-Öff , sen de Almina . Gel buraya birtanem benim...

Annemin bana uzattığı kollarına atıldım . Sarıldık.. O sırada gelen bir mesaj sesiyle irkildim.Annemle yaşadığım bu güzel anı bozduğu için kızmıştım gönderen kişiye... Mesaj atan Merveydi...Resmen destan yazmıştı.

-Almina biliyorum bana kızgınsın. Haklısın belki de. Ama sana bunu söylemeliyim. Ben... ben Erdem'i hep sevdim. Onu ilk gördüğüm andan itibaren hayatımın aşkı ilan ettim onu. Ben senle tanışınca senin de Erdem'i deliler gibi yürekten sevdiğini anladım... Ama ben ona olan sevgimden vazgeçmedim daha doğrusu vazgeçemedim... Sen her Erdem dediğinde senin ona olan aşkının derinliğini anlıyordum. Ve yine bir içten Erdem deyişinde onu senin benden daha çok hak ettiğini anladım. İşte bu yüzden aradan çekildim.. Yaklaşık 1.5 yıl acı çektim! Ben her Erdem'den bahsedişinde ölüyorum sandım ! Ama sessiz bir ölümdü bu ... Kimseye anlatamadığım , içimi açamadığım bir dertten dolayı gerçekleşen ölüm... Ben hep Erdem diye haykırsam da kimse duymazdı... Ve noldu biliyor musun Almina ... Sadece mutsuz oldum... Ben bu kadar katlanışın sonucunda mutsuz oldum.. Ben senin ve Erdem'in ve belki bir gün oluşacak karşılıklı sevgisi için mutsuz oldum... Benim payıma sadece mutsuzluk düştü !! Şimdi sorarım sana ben bunca katlanışın sonucunda hiç mi mutlu olmayı hak etmiyorum ? Erdem de beni severken ben onu hiç mi hak etmiyorum ? Ha bu arada aşk savaşmakmış meğer... Ben de Erdem için savaşacağım... Onu sana bırakmaya hiiç niyetim yok !