GÖZYAŞLARIYLA BESLENMEK (ASKIDA )

9. BÖLÜM

Ben bu bölümü biricik okurcum Sonsuz_ Mavi_Hayaller ' e ithaf ediyorum. Kıramadım seni...

Sehpanın üzerinde öylece duran şey intihar etmemem için hiçbir neden bırakmıyordu ..Hayatımda herşey neden böyle ters gidiyordu ? Ne suçum vardı ? Kimin ahını almıştım ? Sanki nutkum tutulmuşçasına konuşamıyordum !Kelimeler dilimin ucuna geliyor lakin beynimin komutuyla susuyordum . Bunca saçmalık karşısında naciz vücudum (!) kıpırdayamıyordu bile !Annem nihayet ağzını açıp konuşmaya başladı :

-A-almina ne bu ? Kızım sen kimlerle görüşüyorsun ? Ne bu , ne !? Sen bizden gizli uyuşturucu kullanmaya mı başladın ? Kızım sen neden böyle yapıyorun ? Neden bu pisliği kullanma ihtiyacı duyuyorsun ? Neden ? Ya sabahtan beri düşünüyorum sorun bizde mi diye ama yok ! Sen ne istersen seni şımartmayacak şekilde yaptık ! Sana gereğinden fazla ilgi gösterdik ! Acın hafiflesin diye seninle sohbet ettim ben ! Ben ? Ben konuşmaktan nefret eden ben , kısa ama öz konuşan ben , senin için saatlerce dil döktüm !Bu muydu karşılığı ! Bu muydu !!

Annem aniden ağlamaya başladı.Hıçkırıklar ve gözyaşları anneme hiç yakışmıyordu ! Annem burnunu çekerek konuşmaya devam etti :

-Sırf senin özgüvenin gelişsin ve belki bize birşey olursa sen kendini koru , kendine güven diye elimizden geleni yaptık ! Sen otobüsle eve gelirken her işini korumalarına yaptıran baban bizzat kendisi seni takip etti ! Neden biliyor musun ? Senin için ! Benim kızım için !!!

Anneme endişeli bakan babamsa bana kızgınlık ve birazda hatta baya kırgınlık taşıyan gözleriyle bakıyordu ! Bense gözlerimi kaçırmaktan başka birşey yapamıyordum ! O sırada gözlerim sehpanın üzerinde duran pembe zarfla buluştu. Pembe zarf... pembe zarf...pembe zarf ... Immm , bu bana birşeyler çağrıştırıyordu . Hah , bu benim ''biricik sapığımın '' gönderdiği zarfın aynısı değil miydi ? Bir dakika ya bu uyuşturucu eğer pembe zarftan çıktıysa benim sapığım bir bağımlı mı oluyordu ? Sanırım artık anne ve babama ''sevgili sapığımdan '' bahsetme zamanım gelmişti.Kendime güvendim , biraz cesaretimi topladım ve sesimdeki duyguları saklamaya çalışarak konuşmaya başladım :

-Anne , baba hani bana pembe bir zarf gelmişti ve sizde özelime saygı duyarak açmamıştınız. Eğer dikkatininzi çektiyse bu iğrenç şeyde pembe zarfta gelmiş ve üzerinde yine ''Almina'ya '' yazıyor. Sanırım bu uyuşturucuyu ve mektubu gönderen kişi aynı kişi. Ve ben şuan ne yapacağımı bilmiorum!

Kekelemeden bir seferde konuşmak benim için zor olmuştu ama ağlamamalıydım . Şimdi güçlü durmalı ve bu beladan nasıl kurtulacağımı düşünmem lazımdı. O sırada zarfın içinde herhangi bir not varmıydı acaba diye düşünmeye başaldım. En sonunda anneme sormayı başardım ama bu sefer kekelemiştim :

-A-anne içi-içinde bir mekt-mektup veya no-not va-var mıydı ?

Anne ve babamda önce bana baktılar . Sonra babam zarfı işaret ederek ''aç , bak '' dedi.Babamın sözleri ihanet kokuyordu.Ve bu beni daha da suçlu bir konuma getiriyordu.Zarfı titreyen ellerimle aldım. Her saniye içinden daha başka pislikler çıkacak diye korkuyordum ! İşte o an yanlışımı anladım. Küçüklüğümden beri herşeyimi annemle paylaşır , bana çıkma teklifi edilse dahi olayı en ince detayına kadar anneme anlatırdım O da beni daha fazla bu konular üzerinde düşündürmemek için yavaşça beni tatlılıkla vazgeçirirdi. Zaten bana fazlasıyla ilgi gösteren babam ve annem beni diğer erkeklerin ilgisine ihtiyaç duymayacak hale getiriyordu.. Erdem'i ise karşı koyamadağım bir şekilde seviyordum ve her vazgeçmeye çelıştığımda bir yanım boş kalıyor , vazgeçemiyordum. Canerse ... Caner için matıklı bir açıklama bulamıyorum..Ama boş bir zamanda bunu düşüneceğim..

HATIRLATMA -1 : Canerle neden çıktığını ve onun ilgisine neden ihtiyaç duyduğunu düşün !

Zarfı açtığımda yine küçük bir not kağıdı vardı. Açtım ve okudum.Caner , babam ve annem pür dikkat beni dinlerken benim kendi kendime olkuduğumu fark ettiler . Annem :