Αόρατη Πληγή

Κεφαλαιο 5

Ιασονα POV:

Ξυπνησα σε εναν αγνωστο για εμενα χωρο. Βρισκομουν σε εναν καναπε σε ενα σπιτι που πρωτη φορα εβλεπα. Ηταν αρκετα μεγαλο, απλο και λιτο. Δυνατη μουσικη ακουγοταν απο τον πανω οροφο του σπιτιου.

Μα τι στο καλο εγινε χθες βραδυ? Δεν μπορω να θυμηθω απολυτως τιποτα.

Πηγα να σηκωθω, ομως ενας δυνατος πονος στο κεφαλι με σταματησε. Σκηνες απο την χθεσινη νυχτα μου ηρθαν κατακεφαλα. Μα γιατι ηπια τοσο πολυ? Εγω δεν πινω.

Μετα απο πολυ προσπαθεια καταφερα να σηκωθω. Τα ποδια μου με οδηγησαν στον πανω οροφο, στο δωματιο οπου ακουγοταν η μουσικη.

Το δωματιο ηταν πολυ σκουροχρωμο. Οι τοιχοι ειχαν μαυρο και μπορντο χρωμα ενω σχεδον ολα τα επιπλα ειχαν σκουρες αποχρωσεις. Τα παντα ηταν μαυρα.

Ενα κοριτσι με γυρισμενη πλατη καθοταν στο κρεβατι κουνωντας το κεφαλι της στον ρυθμο της μουσικης. Ξεροβηξα, ετσι ωστε να της τραβηξω την προσοχη. Η κοπελα γυρισε αποτομα και με κοιταξε επικριτικα. Η Ευα...

"Ααα επιτελους ξυπνησες!" ειπε και επεστρεψε την ματια της στο λαπτοπ της.

"Τι κανω εδω? Τι ωρα ειναι? Δεν θα επρεπε να βρισκομαστε στο σχολειο?" την βομβαρδισα με ερωτησεις.

"Οπα οπα κουλαρε. Χθες ησουν λιωμα και δεν μπορουσα να σε αφησω ετσι στον δρομο." μου εξηγησε.

"Χαρη θα μου εκανες." απαντησα αποτομα με σηκωμενο φρυδι.

"Συγγνωμη κι ολας που ηθελα να σε βοηθησω. Αντε λοιπον σπιτι στην μανουλα σου. Αντε φυγε, μαλακισμενο!" μου φωναξε και σηκωθηκε αποτομα. Τοτε ηταν που προσεξα το σκουλαρικι στην μυτη της. Ενα ασημι κρικακι.

"Ευχαριστως."

Δεν την ξερω ουτε δυο μερες κι αυτη η κοπελα με εχει φερει στα ορια μου. Βγαινοντας απο το σπιτι της, αρπαξα το κινητο μου για να δω την ωρα. 2 το μεσημερι??? Παει το σχολειο! Ποιος την ακουει μετα την μανα μου! Γαμωτο σου Ευα! Αλλα θα μου πεις, εγω φταιω που ηπια. Αλλα γιατι ηπια? Για αυτην. Για αυτη την αξεστη κοπελα για την οποια δεν ξερω απολυτως τιποτα.

Ετρεξα μεχρι το σπιτι μου κι εκανα την προσευχη μου να μην ειναι η μαμα μου σπιτι.

Ξεκλειδωσα αθορυβα την πορτα και μπηκα μεσα περπατωντας στις μυτες των ποδιων.

"Ιασονα Παπα!" Ακουω την τσιριχτη φωνη της μητερας μου απο το σαλονι. Την πλησιαζω. "Που στο καλο ησουν? Που κοιμηθηκες? Γιατι δεν σηκωνεις το τηλεφωνο?"