Ιασονας POV:
Αφοτου εφυγε, ξαπλωσα στο κρεβατι και ξανακοιμηθηκα, εχοντας ως νανουρισμα την μυρωδια της.
Για πρωτη φορα, την ονειρευτηκα. Ηταν τοσο αληθινο μα και τοσο επωδυνο συναμα, διοτι ηξερα οτι ηταν απλα μια ψευδαισθηση κι οτι δεν ηταν στ' αληθεια κοντα μου.
Ξυπνησα με την φωνη της μητερας μου να ηχει στο δωματιο.
"Ιασονα, ωρα να σηκωθεις. Παρακοιμηθηκες σημερα, γιατι?" Ανοιξε διαπλατα τις κουρτινες και οι ακτινες του ηλιου χτενισαν ολο το δωματιο. Σηκωθηκα βαριεστημενα απο το κρεβατι και ετριψα τα ματια μου. Η μητερα μου ειχε βαλει τα χερια της στην μεση της και με κοιτουσε επιμονα. Αδιαφορησα και κατευθυνθηκα προς το μπανιο ομως η φωνη της με σταματησε.
"Γιατι το δωματιο μυριζει γυναικειο αρωμα?" Παγωσα στην ερωτηση της. Δεν ηξερα τι να της πω κι ετσι εφυγα γρηγορα προτου προλαβει να με σταματησει.
Για την υπολοιπη μερα εμεινα κλεισμενος στο δωματιο μου, αποφευγοντας την μητερα μου και τον πατερα μου διοτι θα με επριζαν.
Αρχιζω και συνειδητοποιω σιγα σιγα οτι αλλαζω. Δεν ειμαι ο ιδιος Ιασονας που ημουν πριν γνωρισω εκεινη. Και αυτο με τρομαζει καπως.
Την Δευτερα το πρωι σηκωθηκα και ετοιμαστηκα για το σχολειο. Σημερα γραφουμε και το διαγωνισμα στην αλγεβρα. Πιστευω πως η Ευα θα τα παει καλα.
Ετοιμαζομουν να ανοιξω την πορτα του σπιτιου για να φυγω αλλα δυστυχως με σταματησε η μανα μου.
"Για μια στιγμη νεαρε μου!" Στριφογυρισα τα ματια μου και γυρισα για να την αντικρισω.
"Τι εχουμε πει Ιασονα? Οχι σχεσεις πριν τελειωσεις το λυκειο. Μην σου πω και το πανεπιστημιο! Δεν πιστευω να κανατε τιποτα μεσα στο σπιτι μας?!?!" Κουνησα το κεφαλι μου αγανακτισμενος και γελασα πνιχτα.
"Δεν εχω σχεση και δεν ηρθε κανενα κοριτσι στο σπιτι. Το αρωμα λογικα θα ηταν δικο σου." Προσπαθησα να το καλυψω αλλα καταλαβα οτι η δικαιολογια μου δεν ηταν καθολου καλη.
"Δεν ηταν δικο μου και το ξερεις!"
"Μαμα θα αργησω για το σχολειο. Τα λεμε." Ειπα και εφυγα γρηγορα αγνοωντας τις φωνες της.
Περπατουσα στο δρομο σκεπτικος, οταν ακουσα τον συνηθισμενο σπαστικο ηχο απο το skate ακριβως απο πισω μου. Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα περασε απο μπροστα μου η Ευα με το skate της. Μου εκλεισε το ματι χαμογελωντας και εφυγε με μεγαλη ταχυτητα. Κουνησα το κεφαλι μου και συνεχισα να περπαταω μεχρι που εφτασα στο σχολειο.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Αόρατη Πληγή
Genç Kurgu"Not all scars show. Not all wounds heal. Sometimes you can't see, the pain someone feels." Αυτός αθώος και ξενέρωτος. Αυτή θλιμμένη και αναίσθητη. Ένας σπασίκλας και μία skater. Πως θα μπερδευτεί ο ένας στη ζωή του άλλου? Αυτός θα κολλήσει με την μ...