Summer of changes (Luke Hemmings fanfic) Dutch/nederlands

Luke (6)

Ik kijk geamuseerd op haar neer wanneer ze langzaam haar hoofd optilt. 

'Hulp nodig?', zeg ik snel wanneer ik haar zie blozen. Wel schattig eigenlijk.

'Nee, ça va, alleen m'n pols doet een beetje zeer, maar dat gaat wel over.', brengt ze uit, duidelijk niet op haar gemak. Ik steek mijn hand uit om haar recht te helpen. Dankbaar gaat ze op mijn aanbod in.

'Ik weet eigenlijk nog altijd niet hoe je heet, mijn naam is Luke.'

'Ik heet Lotte. Brandon zei al dat je Luke heette.' Zou ze de band kennen? Waarschijnlijk niet want ze kijkt me niet aan met de typische blik die de fans altijd opzetten wanneer ze me zien. Leuk. Ik heb nu niet bepaald nood aan hysterisch gegil terwijl ik hier in Spanje ben. Misschien is het daarom dat mijn moeder per se wou dat ik meeging op vakantie, zodat ik even aan alle aandacht kan ontsnappen.

'Ik heb je nog niet kunnen bedanken.' 'Je weet wel, om dat voorval met Brandon onlangs', voeg ik er snel aan toe wanneer ze me niet-begrijpend aanstaart.

'Oh dat, dat is geen probleem, hij zag er zo kwetsbaar uit.' zegt ze wanneer ik haar 2 pullen in de hand stop die ze had laten vallen.

'Toch bedankt.' Er valt een gênante stilte. Komaan Luke zeg iets, houdt het gesprek gaande. Ik heb geen idee waarom, maar ik voel een sterke drang om dit meisje beter te leren kennen. Ze heeft iets mysterieus.

'Euh.. Brandon is dol op je, hij kon maar niet over je ophouden.' Ik kan mezelf wel voor de kop slaan, wat een zielige gesprekspoging is dit nu?

'Echt waar?',zegt ze oprecht verbaasd. Mijn opmerking lijkt haar helemaal niet te storen.

'Ja, heb je geen zin om morgen mee te doen met een partijtje waterpolo in het zwembad? Breng gerust nog een teamlid mee. Dan zal de familie Hemmings eens laten zien wat ze kunnen. ' vraag ik haar met een knipoog. Ze lijkt te aarzelen. Ach ja, ik ken haar nog maar net. Wat moet ze nu niet van me denken? Dacht ik nou echt dat ze daar zin in zou hebben?

'Voel je niet verplicht hoor. Ik dacht dat jij en je broer misschien wel zin zouden hebben en Brandon is echt verzot op waterpolo...', stotter ik.

'Nee, nee dat is het niet, ik heb zeker zin! Ik ben alleen aan het denken wie ik zal meebrengen, mijn broer Alex of mijn zus Hannah, ze zijn allebei goed op hun eigen manier weet je. Ik moet je wel waarschuwen...

'Waarvoor?', vraag ik, terwijl ik 1 wenkbrauw optrek, zoals in de films.

Een brede grijs breekt door op haar gezicht. 'De familie Moenaert is zeer competitief.'

'Dan heb je duidelijk de Hemmingsen nog niet ontmoet. Kijk maar uit! Er zullen zware verliezen geleden worden. In jullie kamp dan...' Ik hield wel van een beetje humor en geplaag.

'Dat zullen we nog wel eens zien!', zegt ze lachend, maar ik bespreur toch een strijdlustige ondertoon. Snel beent ze weg.

'Hé, waar ga je naartoe?'

'Sorry, ik moet me voorbereiden op de wedstrijd. En weet je, ik kan me toch niet inlaten met de vijand! Tot morgen, Luke Hemmings!' roept ze over haar schouder. Haar bruine krullen waaieren uit over haar schouder. Wat is ze toch mooi.

'Tot morgen, Lotte Moenaert!' Ik draai me om en begin te wandelen richting de tent. Ik kan het niet helpen, maar er verschijnt een glimlach op mijn gezicht wanneer ik terugdenk aan onze conversatie. Lotte bezit duidelijk humor. Het belooft een interessante dag te worden morgen. En voor het eerst deze vakantie voel ik me opgewekt over de dag die komen zal.

Hey iedereen! Hopelijk vinden jullie het mooi! Ik ben er nog niet helemaal over uit hoe ik de rest precies zal laten ontwikkelen dus waarschijnlijk zal ik pas vanavond updaten. (straks moet ik nog weg, het is hier 30 graden in België?!! Maar dat interesseert jullie wss niets, sorry :) ) Heeel erg bedankt voor het lezen xx Vote, comment & read :)