Summer of changes (Luke Hemmings fanfic) Dutch/nederlands

Luke (10)

Zonder iets te zeggen laat ik me langzaam naast haar zakken. Ik voel dat ze gespannen is, maar zeg niets. Ik richt mijn blik op de donkere contouren van de bergen in de verte. Ze stralen een vorm van rust uit. Uit mijn ooghoek zie ik dat ze verrast is dat ik haar niet aankijk. Ook zij staart de donkere nacht in. Wanneer ik merk dat ze gekalmeerd is, begin ik te spreken.

'Ok, nu moet je me toch wel het één en ander uitleggen. Ik snap totaal niet wat er aan de hand is. Eerst ben je vriendelijk en grappig en nog geen dag later durf je me niet meer aankijken en ontloop je me. Ik dacht nog dat je misschien wat verlegen was, maar dat kan toch niet de enige reden zijn. Heb ik iets fout gedaan? Ben ik opdringerig, irritant? Echt waar, één woord en ik laat je met rust. Ik moet gewoon begrijpen waarom. Ik vond je interessant en moest met je lachen dus daarom dacht ik dat het leuk zou zijn om je beter te leren kennen. Oh god, ik verveel mij hier al weken en dan kom jij toe. Ik denk dat ik gewoon nood had aan iemand van mijn leeftijd om mee te praten. En echt waar het spijt me als ik op één of andere manier verkeerd ben overgekomen.' Mijn stemvolume stijgt en ik laat mijn rechterhand door m'n haar glijden.

'Shit, ik begrijp het gewoon niet en alsjeblieft zeg nu iets, zodat ik niet het gevoel heb dat ik compleet voor schut sta.' Ik word onderbroken door Lotte's arm op mijn schouder. Abrupt kijk ik op en mijn verschrikte ogen vinden de hare. Ze kijkt alsof ze nog steeds niet kan geloven dat ze effectief haar hand op mijn schouder legde.

'Sorry', zegt ze, alvorens ze haar hand even snel wegtrekt als ze hem er gelegd heeft. 'Ik, ik,..' Ze haalt diep adem. 'Ik weet gewoon niet hoe ik dit moet uitleggen, ik...' Niet-begrijpend staar ik haar aan. 'Denk alsjeblieft niet dat je iets verkeerd gedaan hebt dat is het helemaal niet, je bent totaal niet opdringerig en ik vind je echt een sympathieke jongen, het is gewoon... Je zit in een band.' Dit laatste zegt ze verwonderd.

'Ja.' bevestig ik.

'En je vond het niet nodig dat eens te vermelden?' vraagt ze.

'Euhm, nee, ik zou het je misschien nog wel verteld hebben, maar zo veel hebben we elkaar nu ook nog niet gesproken...'

'Luke je snapt het niet, ik, ik ben een gewoon, verlegen meisje dat nog zo goed als nooit een woord met een jongen heeft gewisseld, laat staan met iemand die beroemd is!' roept ze uit.

'Verlegen? Toen ik je het eerst sprak was je totaal niet verlegen, ik snap echt niet wat het probleem is? Ja, ik zit in een band, maar wat heeft dat te maken met het feit dat jij mij negeert?

'ALLES, Luke', zucht ze gefrustreerd. 'Ik gedraag me sowieso al gênant in de buurt van jongens en het feit dat je bij een supergoeie band zit zorgt ervoor dat ik helemaal toe klap! Ik vraag me af hoeveel meisjes over de hele wereld in mijn plaats zouden willen zijn? En ik herkende je niet eens... ', het schaamrood verspreidt zich over haar wangen. 'Ik ben er gewoon niet klaar voor om bekritiseerd te worden op het internet en ..'

'Je weet toch wel zelf hoe belachelijk dit klinkt hé? ' Dit heb ik nu nog nooit meegemaakt, meestal willen meisjes die me herkennen net  WEL met me praten, op het irritante af, maar toch,... Ik had nooit gedacht dat het omgekeerde me nog zou kunnen overkomen! 'Ik houd van muziek en zingen in m'n band en trouwens, in Europa kent nog bijna niemand ons.  Het is niet dat ik verwacht dat iedereen op de wereld me kent! Het is toch niet eerlijk om mij te negeren gewoon omdat ik in een band zit?' breng ik ironisch uit. 

'Ik kan er niets aan doen, ik weet ook wel dat het belachelijk klinkt maar...' Ze ademt diep in. 'Ik freakte gewoon helemaal toen ik ontdekte hoe goed jullie waren en..' Dus ze vindt ons goed?

'Dus je vindt ons goed?' vraag ik verbaasd.

'Ja, natuurlijk! Mijn zus is helemaal weg van jullie! Ik had gewoon totaal geen idee dat ik met een zanger van 5 seconds of summer stond te praten!'

'Dat kan wel zijn, maar het blijft toch oneerlijk dat je mij veroordeelt, puur omdat ik in een band zit? Hoe absurd is dat niet? Je kent met niet eens!' roep ik gefrustreerd.

'Je hebt gelijk. Sorry daarvoor. Ik... ik.... ik associeer beroemde bands alleen direct met problemen. En dan zeker het soort problemen waarmee ik niets wil te maken hebben. Ik ben gewoon bang voor de gevolgen van een vriendschap met jou denk ik.' De rode blos verschijnt weer op haar wangen. Ik ben blij dat ik haar nu wat beter begrijp. Al wat ze zegt is totale nonsens maar toch...

'De meeste mensen van de 5SOSFAM zijn trouwens zeer vriendelijk hoor! Ze zouden jou nooit bekristiseren! Wat hebben zij in godsnaam over jou te vinden? Ik beslis toch wel zelf met wie ik praat op reis en met wie niet. Ik zou dan ook nooit iets om internet zetten zonder jou toestemming.'

'Is er dan geen paparazzi of iets dergelijks die jou volgt?'vraagt ze me. Onwillekeurig begin ik te lachen.

'Zo bekend zijn we nu ook niet! In Australië wordt ik wel eens gefotografeerd, maar ik denk nu  niet dat de journalisten zich bezig houden met het volgen van mij tot in Spanje.' Nu heeft haar hoofd de kleur van een tomaat. Ze lijkt diep gegeneerd. Ik begin nog harder te lachen en probeer haar gerust te stellen met mijn ogen. Haar ogen beginnen te twinkelen, alvorens ze met me mee begint te lachen.

'Ik heb me echt wel belachelijk gemaakt.' Ze verbergt haar hoofd in haar handen. 

'Helemaal niet' zeg ik, terwijl ik haar voorzichtig aanraakt. Ze tilt haar hoofd op en kijkt me aan. 'Ik ben blij dat ik weet wat het probleem was.' Onze ogen boren zich in elkaar. De hare hebben een soort groenachtige schijn. 'Laten we dit allemaal achter ons laten.' zegt ze.

'Alleen als jij belooft om me een eerlijke kans te geven.' zeg ik bevestigend.

'Uiteraard' zegt ze. 'En als jij belooft om niets van dit alles aan mijn broer of zus te vertellen.'

'Vanzelfsprekend' antwoord ik. Ik steek mijn hand uit.

'Vrienden?'

'Vrienden.' Ze schudt mijn hand enthousiast. Een gelukkig gevoel verspreidt zich door mijn lichaam.

Dag allemaal! Ik weet het, het is echt al suuuuperlang geleden dat ik geupdated heb! SORRY SORRY SORRY daarvoor! Dit hoofdstuk is ook niet het beste, maar ik heb m'n best gedaan! Hopelijk blijven jullie mijn verhaal toch lezen! Ik wist gewoon echt niet hoe ik verder moest, maar nu heb ik wel enkele ideeën. De examens komen er ook aan, maar ik probeer nog voordien te updaten. Groetjes!! xx :)