Don't You Forget About Me

Don't you forget about me 0.3

| ''Ik ken jou ergens van'' Ik was in shock zo ken ik Zayn helemaal niet. Ik kende alleen nog maar de oude Zayn die me trooste als er iets was en waar ik zo mee kon lachen. ''Ben jij niet Naomi? Ik knikte en mijn ogen vulde zich al snel met tranen. En die van Zayn ook. Hij trok me in een knuffel net als toen. Maar nu is het geen afscheid.|

Naomi's POV

Hij laat los en fluisterd in mijn oor: ''Ik fiets met je mee na school''.

Hij kijkt me nog even aan en loopt dan weg.

De rest van de dag was saai zoals normaal, ik was Zayn ook niet meer tegengekomen.

Ik wil naar het fietsenhok lopen maar word tegengehouden.

"Je bent onze afspraak niet vergeten he?" Ik kijk recht in de ogen van Zayn.

Shit dat was ik wel.

"Nee" Zeg ik snel.

De weg naar huis was stil.

"Hier is het! Ik zet mijn fiets in de garage en loop het huis binnen.

Niet wetende dat Zayn me was gevolgt.

Mijn moeder had gehoord dat ik was thuis gekomen en loopt de woonkamer binnen.

Ze staat stil als ze Zayn ziet.

Zayn loopt op haar af en geeft haar een knuffel.

"Zayn wat leuk je te zien''. ''Dat is lang geleden''. Zegt mijn moeder dol enthousiast.

"Ik ga huiswerk maken. Ik pak me tas van de grond en loop naar boven.

"Ik ga mee"

Het is al een paar uur later en Zayn heeft me geholpen met wiskunde hij was aardig maar toch weet ik dat er iets is.

"Zayn blijf je eten?" Schreeuwt mijn moeder onderaan de trap.

"Nee ik moet nog iets doen."

Zayn loopt mijn kamer uit en draait zich om.

"Ik haal je morgen om 8 uur op.

En hij loopt weg.

Ik had geneens antwoord kunnen geven wat is er met hem aan de hand?

Zayn's POV

Ik haal je morgen om 8 uur op.

En ik loop Naomi's kamer uit de trap af en loop naar de voordeur.

Als ik buiten ben merk ik dat het een stuk kouder is geworden.

Ik rits mijn jas tot aan boven dicht en doe mijn handen in mijn jaszak.                                                       Gelukkig is mijn huis niet zo ver als die van Naomi. Net als vroeger.                                                           Ze zal zich wel afvragen waarom ik zo anders ben geworden. Vroeger was ik altijd die lieve zachte jongen. Maar dat is nu wel anders.                                                                                                                     Ik zie mijn huis al ik pak mijn huissleutel uit mijn zak en steek de sleutel in het slot.                           Zoals verwacht was mijn moeder weg en mijn vader zal ik wel nooit terug zien.                                   Er is zoveel veranderd sinds Naomi was verhuist.                                                                                         Ik denk dat het nooit meer zo word als vroeger. Ik loop naar boven trek mijn t-shirt uit en laat me vallen op bed. Alles komt terug van vroeger mijn vader die in een keer weg was mijn moeder die te druk is met haar werk. Die leuke tijd met Naomi en met die gedachten val ik in slaap.