Op de trap naar beneden hoorde ik gedempt het geluid van duizenden supporters. Papa was zeker weer naar de voetbal aan het kijken. Toen ik onderaan de trap stond en de deur naar de living opendeed, was ik verbaasd te zien dat hij niet in de zetel zat. Op mijn hoede vervolgde ik mijn weg naar de keuken. Waarschijnlijk zit hij nu gewoon op de wc, probeerde ik mezelf gerust te stellen. Onbewust liep ik toch wat langzamer. Zou er een inbreker zijn?
Ik stak voorzichtig mijn hoofd om de hoek van de keuken. De keuken was toch de plaats waar het onschuldige kind in griezelverhalen altijd zijn ouders vond, die dan natuurlijk opgehangen waren. En dan kreeg je zo'n cryptische boodschap als: moordenaars kunnen ook likjes geven. Oef, ik had me vergist. Zo'n scènes speelden zich vaker af in de badkamer, waar de met bloed bevlekte spiegel het dramatisch effect nog wat kon verhogen.
Met meer hoop wandelde ik dus de keuken in -gelukkig, geen opgehangen ouders- en deed de kast open om een glas te nemen. Ik probeerde zo weinig mogelijk geluid te maken terwijl ik het oppakte, maar het was nog steeds hoorbaar in de bijna stille kamer.
"Alleen water!"
Ik schrok me rot. De stem van papa klonk vanuit zijn bureau aan de andere kant van de living nog steeds alsof hij op een paar meter afstand stond.
"Ja!", antwoordde ik opgelucht. Er was niemand dood en ik stond niet op het punt vermoord te worden in een leeg huis, maar ik was me toch flink geschrokken. Snel dronk ik het glas water leeg en ging terug naar mijn kamer. Missie volbracht.
JE LEEST
Over vissen en vriendschap
Short StoryDit boek is een bundel met kortverhalen die mijn hoofd uit moesten, op 'papier'. De verhalen gaan over uiteenlopende thema's, van vriendschap en liefde tot woede en verraad. En soms ook over vissen. Alle rechten voorbehouden.
