Over vissen en vriendschap

kortverhaal 10: doodziek

!Even ter info: Dit verhaal is een soort dialoog. Elk lettertype staat voor een andere persoon. Normale letters (zoals hier) gaan over dingen buiten het gesprek.
...
Blijkbaar ga ik toch niet dood.
Wat?! Ik heb net de shock verwerkt! Ben je plots genezen dan?
Nee, ik ben nooit doodziek geweest. Het was een nachtmerrie. Sorry dat ik je zo van streek heb gemaakt.
Is goed. Ik ben al lang blij dat ik je niet verlies. Kom, geef me een knuffel.
Graag!

Ik sloot mijn armen stevig om haar heen, bang haar op het laatste moment nog te verliezen.

Je weet dat ik ontzettend bezorgd was, toch? Ik huilde een uur lang, totdat mijn moeder boven kwam kijken. Ze vroeg zich af waarom ik me nog niet had klaargemaakt om naar de rugby te gaan.
Tegen mij zei je dat je het wel aankon!
Ik wilde niet dat jij je nog zorgen moest maken.

Ze was stil. Ik zag aan haar gezicht dat mijn bezorgdheid haar oprecht raakte.

Gelukkig had ik vrij snel door dat het een droom was. Sorry dat ik je deze ochtend wakker belde. Ik was zelf nog half aan het slapen. Toen moest ik ook wenen en na een half uur werd ik helemaal blanco. Ik had alle emoties uitgehuild.
Hoe ben je erachter gekomen dat het een droom was?
Mijn ouders vroegen wat er aan de hand was. Toen ik hen alles verteld had, moesten ze lachen. Ik was gekwetst -hoe zou je zelf zijn?- en ik wilde nog wat in mijn kamer gaan mokken en nadenken, maar mama zei dat het maar een droom was. Toen was het plots allemaal logisch.
En wat deed jij toen? Ik denk dat ik een vreugdedans zou doen in jouw plaats.
Ik was bezorgd. Ik dacht meteen dat ik je onnodig had lastiggevallen en ben naar hier vertrokken. Onderweg dacht ik eraan dat je wel naar de rugby zou gaan en dus ben ik weer naar huis gereden.
Waarom op ik me bezighouden met rugby terwijl jij een dodelijke ziekte hebt?
Misschien om je gedachten te verzetten? Ik weet het niet, maar ik besloot nog een half uur te wachten. Daarna ben ik naar hier gekomen. Gelukkig ben jij de enige die ik gebeld heb. Nu zijn er geen andere mensen meer die ik moet gerust stellen.
Euh...ja. Nog even daarover. Toen ik uitgehuild was, heb ik direct troost gezocht op het internet en... euh... toen heb ik ook mijn Facebookstatus aangepast, dus eigenlijk denkt de hele wereld nu dat je over twee weken begraven wordt.
Ik wil niet begraven worden. Als ik ooit echt dood ga, schenk ik mijn lichaam aan de wetenschap. En kan je je status niet -nu meteen- weer veranderen?

Snel liep ik naar mijn pc, logde in op Facebook en een minuutje later was mijn status weer wat hij normaal gezien altijd was: 'ILUVUPIZZA!'

Oké, dat is gedaan. Heb je zin om hier nog te blijven?
Ja, maar ik heb mijn ouders beloofd zo snel mogelijk terug naar huis te komen. Straks gaan we naar het buurtfeest in onze straat.
Goed, dan zie ik je woensdag!
Ja, tot woensdag!