Secret Magic โรงเรียนเวทย์ลับ ฉบับป่วน [THAI]

บทที่ 2- ด้อปเพลแกงเกอร์

หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ถูกปล่อยตัวออกมาจากห้องผ.อ. พร้อมกับประธานนักเรียนสาว ผมคิดว่าจะแอบโดดเรียนซะหน่อย

อ่าว...หลายคนคงจะคิดประมาณว่า แล้วที่พูดโม้ว่า 'ไม่อยากบอกเลยว่าคนอย่างผมอ่ะ ไม่เคยเข้าเรียนสายเลยนะ' มันก็เป็นเรื่องจริงนั้นแหละครับ แต่ผมไม่เคยบอกนี่ว่านั่นมันสำหรับวันที่ผมมาเรียน ไม่ใช่สำหรับวันที่ผมโดด อิอิ

ขณะเดินไปเรื่อยๆ ผมก็ล้วงมือเข้าไปหยิบมือถือออกมาและกดเข้าแอพหนึ่ง มันก็คือ...Sim Simi เคยเล่นกันรึเปล่าครับ มันชอบด่าผมแรงๆตลอดเลยอ่ะ T^T

'สวัสดี เก่ง...' นั่นไง! เอาอีกแล้ว ชีวิตนี้มันน่าเศร้าจริงๆ

'ซิมซิมิ ผมชื่อไนท์นะ ไนท์อ่ะ ไนท์!' ผมพิมพ์ไป แต่ผมยังไม่ทันที่จะอ่านในสิ่งที่ไอ้เจ้าตัวเหลืองจอมป่วนส่งมา ผมก็ชนเข้ากับร่างหนึ่ง

ผมจึงเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มือถือ และกล่าวออกมาว่า "เอ่อ...ขอโทษ..นี่มัน...ใช่เลย ชัดๆ" ผมพูดไม่ทันจบก็ต้องชะงัก ก่อนที่ผมจะหันไปมองคุณประธานนักเรียนที่เดินอยู่ข้างๆผมมาโดยตลอด "ด็อปเพลแกงเกอร์ชัดๆ!" แต่ทำไมลักษณะหรือร่างกายมันแตกต่างกันจังวะครับ?

อีน่ารัก กับ อีสวย ... คืออะไรกัน?!

"นั่นน้องสาวฉันเอง" ประธานนักเรียนกล่าวด้วยเสียงรายเรียบ ผมหันมองสองคนนี้สลับกันไปมา ดวงตาสีเขียวมรกต ผมสีดำเข้มยาวสลวย.. ใช่แล้ว.. นี่มันด็อปเพลงแกงเกอร์ชัดๆ!

"มองอะไร อย่ามาใช้สายตาลวนลามแบบนั้นมามองน้องสาวฉันนะ"

เอิ่ม.. คือผมแค่มองหน้าเองนะครับ ไม่ได้มองอะไรอย่างอื่นเล๊ย จริงๆนะครับ ถึงก้อนกลมๆทั้งสองของน้องสาวคุณประธานนั่นจะ

"อะ.. อึ๋ม.."

ถูกใจก็ตามที..

'เอื๊อก' ผมกลืนน้ำลายเสียงดัง

ฮะ เฮ้ย! ผมไม่ได้ตั้งใจมองจริงๆนะ มันเด่นชัดสะดุดตาต่างหากเล่า.. จริงๆนะ ไม่เชื่อผมเหรอ

"นายพูดอะไรออกมาน่ะ! ตาโรคจิต!"

ซวยแล้วไง.. นี่ผมคิดดังไปงั้นเหรอเนี่ย

"ปล่าวเลย หน้านายน่ะ มันฟ้องย่ะ"