ZAAFIMSIN

8.BÖLÜM "YAVŞAK PİKAÇU"

Merhaba. Yenı bölüm geldi. Keyifli okumalar. Medyada ki atarlı Büşra.

Ne kadar geçti bilmiyorum ama kendimi baya uyumuş ve dinlenmiş hissediyordum. Annem odama geldi ve akşam yemeğine cağırdı. Benden beklenmedik bir şekilde hemen yataktan kalktım ve yemeğe gittim. Yemeğimi yiyip hemen odama çıktım. Masada hiç konuşmamış ve tabağımı bitirmeden kalkmıştım.

Annem bunu fark etmiş olacak ki. Hemen odama geldi.

"ecran'ım"

"efendim anne"

"neyin var yavrum"

"birşeyim yok anne"

Tabi annem inanmadı ve tek kaşını kaldırıp öyle baktı.

"uykudan kalktım ya annem yemek yiyemem hemen bilmez misin sen kızını" dedim. Aslında moralım bozuk falan değildii. Sadece Cenke kızgındım tabi Zeynepe de ama bu benim yemek yemeyeceğim anlamına gelmez. Ben yani birde ben. Uykudan yeni kalktığım için yiyememiştim gece acıkır yerım yani. Yer, zaman, mekan fark etmez her zamn her yerde yemekkkk.

Annemde inanır gibi yaptı ama bişeylere canımın sıkıldığını anlamıştı. Kadın yürüyüşümden, bakışımdan, ses tonumdan nasıl olduğumu anlıyordu. Bazen geceleri beynime makina takıp da okuduğunu bıle dusunmüştüm. Hatta birgün lisedeyken canım sıkkın eve geldim beyimi okumasın diye uyumamıştım. Ne kadar zeki bir insanmışım ya. Te Allamm.

"Ben sana meyve getireyim o zaman" dedi ve yatağımdan kalktı. Kapıya doğru giderken bende anneme onaylar bir şekilde ses çıkarıp

"tamam annem" dedim.

Bir tane bu kadın ya. Deminde dediğim gibi benimle konuşmadan herseyimi anlardı ama bende zaten anneme herşeyi anlatırdım. Hatta eski sevgilimi bile bilirdi. Çok uyarmıştı da beni ben dinlememiştim. Ahh canım anam. Sadece annem değil babamda bilirdi. Öyle bir hale geldim ki babişkomun anlamaması mümkün değildi.

Annem odadan çıkınca bende hemen kalkıp ders çalışmaya başladım. Artık sınavlar başlamıştı. Ders çalışmak lazımdı. Aslında hiç çalışmazdım ama birkaç ders vardı ki çalışmadan geçilecek gibi değildim Yaktın Gençliğimizi Sınav. Ben sınavlara baya sövmüş olacağım ki hiç ders çalışmadan annem çoktan meyve soyup getirmişti. Annem meyve tabağını masaya koydu ve alnımdan öptü bende anneme güldüm ve annemde hemen odadan cıktı.

Hem yiyor hem çalışıyordum ve o ara telefonum titredi. Bizimkiler gruptan mesaj atmışlardı. Bir de grubun adını değiştirmişler. Grubun adını "ponçikler" yapmıştı Zeynep. Grubun adına oyle bır göz devirdim ki bi an yere düşecek sandım .

PONÇİKLER -whatsapp konuşması

ZEYNEP = Grubun adı nasıl olmuş. Tam bize uygun :D

BÜŞRA = Sana uygun Zeyzey.

AHMET = Çok aradın mı bunu süslü ya :D

ALİ = Kankiler sizinle daha yaşayacak çok şeyimiz vardı ama artık ölüyorum. Nefes alamıyorum uleee.

CENK = Ecran nerede?

Lan sanane ya. Sen ne karışıyon.

AHMET = Ecranım??

BEN = Efendim.

ALİ =Nerelerdesin fıstık?

BEN = Ders çalışıyorum. Yarın görüşürüz. Öpüldünüz

yazıp telefonu bir köşeye bıraktım. Biraz daha ders çalışıp yattım ve tabikide uyuyamadım.

Telefonu elime aldım facebook da biraz dolandım.