☆Gökyüzündeki Yıldızım☆

《6》☆AYNI KORKULAR☆

Yeni bölüm size 😘😘😘
Bölüm şarkımız = kimse bilmez 😻😻 kbrmnys teşekkür ederim şarkı için kanks 😘😘
Multimedia daki Mira ' nın okula giderkenki kıyafeti 👧😻
Bu bölüm @laraycl ithaf olur 😊

Doruk ' tan =

Bu kız mı bana seni öldürürum demişti ? Hah ! aptal . Mira denen o kız ne yaşamıştı da ufaklık deyince ağlıyordu ? Kesin sevgilisinden ayrılmıştı ve kendini etrafındakilere acındırmaya çalışıyordu. Aptal arkadaşı da burada bana hesap sorma çabası içerisindeydi . Cidden tüm hepsi aynıydı en ufak şeyleri büyüten kızlar , sevgilisinden ayrılması dünyanın sonu muydu yani ? Herneyse bu aptallarla uğraşacak vaktim yoktu . Başımdaki büyük bela , sevgili (!) babacığım ; Yavuz Atahan
O pislik adam sadece benim biyolojik anlamda babamdı. Küçüklüğümden bu yana bir kere bile baba - oğul ilişkisi yaşamamıştık. Her türlü pisliği yapan bir adamdı. Şuan sevgili (!) Cici annemle balayına çıkmışlardı . Evlendikten sonra içimdeki, ona karşı olan tüm sevgiyi de yok etmişti . Yanımda olan tek insan Yiğit , olmayan kardeşim gibiydi , her zaman yanımdaydı. Babamla olan tüm kavgalarımda, en önemlisi de annem öldüğünde . Annem öldüğü zaman ortaokukdaydık, 3 ay evden çıkmamıştım. Annem benim herşeyimdi , beni karşılıksız seven tek kadın . O öldüğünde benim de duygularım onunla birlikte ölmüştü. Haliyle okula da gitmemiştim. Yiğit her anda yanımda olmuştu . Ben o haldeyken , okula gitmemişken o da benimle birlikte okula gitmemişti. Dedigim gibi Yiğit benim kardeşimdi . Güvendiğim tek insan . Mira ve aptal arkadaşı yüzünden Yiğit ' i aramayı unutmuştum . O da kesin okula gelmiş beni arıyordu . Telefonumu çıkarıp kardeşimi aradım :

- "Kardeşim nerdesin ? Okulda mısın ? " Yiğit :

- " Evet abi okuldayım da sen nerdesin ? Sınıfının önüne geldim . Yoktun. " deyince Sıkıntıyla nefesimi verdim .

- " Hiç sorma kardeşim ! İki aptal yüzünden sınıfa falan giremedim . Herneyse zaten derse girmeyi de düşünmüyorum . Ben eve geçiriyorum sen de gelirsin . Hadi görüşürüz ." Deyip telefonu kapattım.

Yaklaşık 2 aydır Yiğit le tuttuğumuz bir evde yaşıyorduk. Aslında Yiğit ' in ayrı evde yaşama gibi bir zorunluluğu yoktu . Annesi ve babası gayet iyi insanlardı. Ama beni yalnız bırakmamak için benle birlikte o evde kalıyordu. Revir den çıkıp bahçeye doğru yürümeye başladım . Otoparka inip arabama binmistim . Doğruca eve sürdüm. Biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı .

Mira ' dan =

Sahil de Anıl la olan güzel sohbetimizden sonra , Hazal ' ın beni öldürme tehlikesine karşı suan eve doğru gidiyordum . Kapının önüne gelince zile bastım . Kapıyı Emine teyze açmıştı.

- " Annemler evde mi Emine teyze ? " deyip cevabı beklemeye başladım.

-" Evde değiller kızım. Sen çıktıktan sonra annen hastaneye , baban da şirkete gitmişti . "

Deyince derin bir nefes aldım . Şans ilk defa yüzüme gülmüştü. Eğer ders saati evde olduğumu görselerdi , hem de ilk günden pek de iyi şeyler olmazdı . Emine teyze ye gülümseyip odama çıkacakken Emine teyze konuşmaya başladı :

- " Mira ! Kızım Hazal gelmişti bir - iki saat önce çantanı bıraktı odana. 'Mira geldiği zaman mutlaka bana haber versin ' demişti "

Deyince erken sevindiğimi anladım . Şuan dinlemek istediğim son şey Hazal ' ın o güzel (!) Sesiyle söyleyeceği nasihatlardı . Emine teyze ye dönüp :