Why?

Baby don't cry

Part 7:

Τo επομενο πρωι, πρωι Πεμπτης, βασικα μεσημερι τετοια ωρα που ξυπνησα, εκανα τον αρρωστο και δεν πηγα σχολειο, δεν βρηκα καλυτερη λυση, γιατι, αν πηγαινα σχολειο, θα την εβλεπα και δεν θα ξεκολουσα ποτε, και στο σπιτι που θα καθομουν να μου πεις θα την σκεφτομουν, αρα αποφασισα να παιξω λιγο Fifa 15 αφου δεν εχει βγει το 16 ακομα (κοριτσαρες το ξερω οτι εχει βγει αλλα τον Σεπτεμβιο που και καλα γινεται αυτο δεν ειχε βγει). Δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτα αλλο παρα μονο πως θα τρυπησω την αμυνα της Real με τον Neymar Jr..

Μολις σταματησα να παιζω κατα το απογευματακι πηγα και εφαγα μεσημεριανο και μονο πηγα για προπονηση με την ομαδα του χωριου μου, το Σαββατο παιζουμε φιλικο με την ομαδα ενος αλλου χωριου. Ειχαμε παιξει και περσυ μαζι τους και τους ειχαμε σκισει. Εμαθα οτι φετος εβαλαν και κοπελα στην ομαδα, φαντασου καταντια, οι ανθρωποι δεν πανε καλα σιγουρα, τις κοπελες τις γαμαω για την πλακα μου, ειναι ολες αχρηστες. Η προπονηση πηγε καλα, το βραδυ μπηκα Fb δεν ειχα τιποτα να κανω, ετσι εστειλα στην Αννα

''Που εισαι μαρη?''

''Σπιτι μουυ. Ασε ρε Ney, δεν ειμαι καλαα!''

''Τι εγινε παλι?''

''Χωρισαμε :'(''

''Καλα σιγα το πραγμα''

''Τι σιγα το πραγμα ρε! Δεν θα ξαναειμαστε ποτε κανα μαζι!'' Παντα αυτο λεει και καθετε και κλαιει και την επομενη μερα, αντε την επομενη εβδομαδα ειναι παλι μαζι αγαπημενοι... Ειναι βαρετο.

''Ναι ναι οτι πεις... Το Σαββατο παιζουμε μπαλα''

''Εγω σου λεω τον πονο μου και εσυ μου λες για μπαλα? Ωραιος ξαδελφος εισαι εσυ!''

''Ειμαι που να μην ημουνα!''

''Αι στο διαολο Neymar!''

''Eιμαι ηδη με την ξαδελφη που εχω μπλεξει!''

''Ρε Ney δεν τρωγεσαι εσυ!''

''Ε ναι, δεν ειμαι για φαγωμα τι να σου κανω''

''Μου σπας τα νευρα -.-''

''Ευχαριστω''

''Εισαι μαλακας!''

''Ευχαριστωω απλα πες μου και τιποτα καινουριο'' Δεν μου εστειλε αλλο... Χαχα νευριασε...

Ανοιξα το Youtube και πατησα στο tool που κανει search ''Skills Neymar 2015'' Και καθομουν και εβλεπα βιντεακια.

Το βραδυ δεν κοιμηθηκα πολυ αφου ξυπνησα απο εναν εφιαλτη. Ηταν και καλα η Υρω και κραταγε ενα πιστολι το οποιο με σημαδευε με ρωταγε συνεχεια ''γιατι?'' Δεν ηξερα για ποιο πραγμα μιλουσε, ακουγα εναν πυροβολισμο και μετα απο αυτο ξυπνουσα. Με σκοτωνε? Η τι? Δεν ξερω, παντως δεν μου αρεσε καθολου...

Την Παρασκευη το πρωι πηγα αυτη τη φορα σχολειο. Ηταν ηδη εκει οταν εφτασα, μου φενοταν διαφορετικη, δεν με ειχε δει, σε καποια φαση γυρισε και με κοιταξε και οι ματιες μας κλειδωθηκαν, εβλεπα φοβο στα ματια της και οτι χρειαζοταν μια αγκαλια, πραγμα που δεν μπορουσα να της δωσω αφου ειχα αποφασισει να την ξεπερασω εστω για λιγο... Εστρεψα το βλεμα μου αλλου αλλα δεν μου πηγαινε η καρδια να την αφησω ετσι... Της εκανα νοημα να με ακολουθησει στις τουαλετες, εκεινη το εκανε και μολις ηρθε χωρις δευτερη σκεψη την αγκαλιασα και της ειπα οτι ολα θα πανε καλα, δεν προλαβε να αντιδρασει, την κρατουσα σφικτα στην αγκαλια μου και τοτε με αγκαλιασε και εκεινη και αρχισε να κλαιει...