Why?

Ο αδελφος της...

Part 17:

Μπηκε στην εντατικη... Ημασταν απο εξω ολη την υπολοιπη μερα. Ηρθαν γιατροι και μας ενημερωσαν. Η Υρω... Η Υρω... Ειναι ζωντανη, σοβαρη κατασταση ομως, απο το χτυπημα στο κεφαλι ισως να μην θυματε καποια πραγματα, μπορει να εξελιχθει το ολο πραγμα πολυ ασχημα... Μπορουν να γινουν πολλα ουτε οι γιατροι δεν ξερουν σε τι θα οδηγησει αυτο το χτυπημα, μπορει να την περασει ευκολα αλλα μπορει να οδηγεισει και σε πολυ ασχημα πραγματα. Δεν μπορουμε να ξερουμε τι. Το μονο που μπορουμε να κανουμε ειναι υπομονη... Υπομονη... Υπομονη...

''Αν παθει κατι θα πεθανω...'' Ειπε ο Messi... Οχι σε εμενα... Απλα το ειπε.

''Δεν θα παθει, ειναι δυνατη.'' Ακουστηκε μια φωνη απο πισω μου. Γυρισαμε και οι δυο και κοιταξαμε αυτον που μιλησε ηταν... Δεν τον ηξερα, αλλα μου εμιαζε. Εκανα flash back αυτα που μου ειχε πει ο Υρω... ''Λοιπον... Οι γονεις μου ειναι νεκροι, τους σκοτωσε ο μεγαλος μου αδελφος. Ο μεγαλος μου αδελφος δεν εχω ιδεα που ειναι αλλα οταν σε ειδα νομιζα οτι εισαι εσυ... Μοιαζεται απιστευτα πολυ. Ο μονος λογος που δεν μιλαει κανεις για αυτο και δεν εχει μαθευτει εξω απο το χωριο μου αυτο, ειναι οτι οποιος παει να μιλησει σε καποιον, μυστηριοδως δολοφονειτε εκεινη την στιγμη.'' Η ομοιοτητα ηταν ολοφανερη. Σηκωθηκα ορθιος και πηγα προς το μερος του... Δεν μπορει.

''Εσυ?'' Μονολογησα. Ο Μessi μας κοιταξε και τοτε καταλαβε και αυτος. Σηκωθηκε και αυτος ορθιος. Ειχαμε εναν δολοφονο απεναντι μας... Δεν φοβομουν, αντιθετως, η ζωη μου ηταν στο νοσοκομειο, μπορει να... δεν ξερω και εγω τι. Δεν με ενιαζε η σωματικη ακεραιοτητα μου.

''Θα γινει καλα. Ειναι δυνατη.'' Μας ειπε παλι.

''Πως...?'' Ειχε μεινει ο Messi.

''Γιατι ηρθες?'' Ρωτησα εγω

''Δεν ηρθα, παντα εδω ημουν... Σε αντιθεση με εσενα.'' Μου πεταξε αυτος, ''Οπως και ο Messi'' Συμληρωσε.

''Που με ξερεις? Τι εννοεις?'' Ρωτησε ο Messi

''Δεν αφησα ποτε την αδελφη μου και το ηξερε, και το ξερετε.'' Ειπε και με κοιταξε.

''Εδω ημουν'' Μονολογησα εγω

''Κι ομως'' Αντιμιλησε ο Μessi

''Τι υπονοεις?'' Ρωτησα

''Δεν υπονοει κατι. Στο λεει ξεκαθαρα.'' Τον καλυψε ο αδελφος της Υρως.

''Ημουν παντα εδω για αυτη!'' Φωναξα

''Κανεις λαθος! Εγω ημουν παντα εδω για αυτη! Εγω πονουσα καθε φορα που εκεινη εκλαιγε! Εγω πονουσα καθε φορα που εκεινη χτυπουσε! Εγω πονουσα καθε φορα που επεφτε! Εγω πονουσα καθε φορα που ηταν στεναχωριμενη! Εγω πονουσα καθε φορα που πληγωνοταν! Εγω πονουσα οταν εφυγες! Εγω την ειχα αγκαλια καθε μερα! Στην δικη μου αγκαλια εκλαιγε και με πληγωνε χειροτερα! Εγω εμεινα δυνατος! Εγω δεν της ζητησα ποτε τιποτα! Εγω δεν την ακουμπησα ποτε οπως ηθελα οσο και να το ηθελα! Εγω την αγαπω! Εγω! Οχι εσυ!'' Παραληρησε ο Messi ενω εκλαιγε οσο φωναζε, δεν τον ειχα ξαναδει ετσι.

''Καταλαβε το, Neymar, δεν την αγαπας. Αυτο που εχει ο Messi ειναι αγαπη. Αυτο που εχεις εσυ ειναι ερωτας. Ειναι κατι αλλα δεν ειναι τα παντα.'' Ειπε ο αδελφος της.

''Την αγαπω! Γιατι δεν το καταλαβαινεται?'' Ρωτησα φωναζοντας

''Γιατι εσυ δεν ξερεις να αγαπας! Για αυτο! Ολες οι κοπελες για εσενα ειναι πουτανες! Ακομα και αυτη! Την ειπες ετσι! Θα μπορουσε να ηταν η αλλαγη για σενα αλλα οχι! Σε αφησα να προσπαθησεις! Απετυχες! Δεν ειναι αυτη για εσενα! Δεν το καταλαβαινεις?'' Φωναξε ο αδελφος της

''Κανεις λαθος! Δεν ειναι πουτανα! Μου ξεφυγε! Δεν ηθελα να το πω! Δεν το πιστευα! Πως θα μπορουσε αλλωστε? Ζηλεψα! Αυτο εγινε! Γιατι ειδα αγαπη! Αγαπη που εγω ποτε δεν θα μπορεσω να εχω απο αυτη!'' Φωναξα.