Why?

Την... Αγαπω? Η οχι?

Part 6:

Μετα απο λιγη ωρα εφυγα και εγω απο τις τουαλετες, την ειδα να μιλαει με την Αννα λιγο ποιο περα. Τι παιζει μαζι μου? Ποτε δεν εκανα ετσι για κοπελα... Γαμωτο! Απλα μου φενεται τοσο παρεξενη που θελω να ξερω τα παντα για αυτη... Ναι ειναι παραξενη, με φοβατε ενω παραλληλα με ειρωνευετε και με διωχνει, ειναι απλα περιεργη...

Το μεσημερι πηγα στο σπιτι της Αννας...

''Επ ξαδελφουλα!'' Ειπα και την αγκαλισα

''Τι θες να μαθεις?'' Μου ειπε πονηρα η Αννα αφου καταλαβε οτι προσπαθουσα να την καλοπιασω

''Ρε ειναι περιεργη... Θελω να ξερω τα παντα για αυτη... Με κανει να την σκεφτομαι συνεχεια...''

''Την γουσταρεις?!'' Αναφωνησε η Αννα μην μποροντας να πιστεψει στα αυτια της

''Δεν ξερω, δεν νομιζω, απλα εχω να νιωσω ετσι πριν απο εκεινη...''

''Την... Καταλαβα... Ομως την αγαπουσες εκεινη, αρα μπορει να ειναι κατι παρομοιο τωρα''

''Δεν ξερω παντως μπορεις να μου κατι για αυτη? Μιλαει καθολου για μενα? Γιατι με φοβατε? Της αρεσω? Γιατι παιζει μαζι μου? Παιζει οντως μαζι μου? Τι γινεται? Δεν ξερω τιποτα για αυτη...''

''Λοιπον... Δεν μπορω να σου πω κατι για αυτη... Αν θες κατι πρεπει να το μαθεις απο την ιδια, ετσι θα την πλησιασεις οπως θες και εσυ, πρεπει να την κανεις να σε εμπιστευετε, μολις το καταφερεις αυτο θα εχεις ηδη μια θεση στην καρδια της, δεν εμπιστευετε κανεναν... Σχεδον κανεναν... Μονο εμενα και τον Messi, εμεις δεν προκειτε ποτε να την πληγωσουμε, εσυ ομως? Εσυ μονο να πληγωνεις ξερεις!'' Μου φωναξε την τελευταια προταση

''Δεν θελω να την πληγωσω, θελω να μαθω μονο για αυτη...''

''Αυτο ειναι το θεμα, αμα μαθεις, πρεπει να μεινεις κοντα της...''

''Μα, εγω να μαθω πραγματα για αυτη θελω, δεν την βλεπω αλλιως...''

''Εισαι σιγουρος? Αν εισαι τοτε πλησιασε την σαν φιλος και μην την προδωσεις, αν δεν εισαι, ψαξε βρες τι νιωθεις μεσα σου για αυτη και ποσο βαθυ ειναι αυτο που νιωθεις, και αν ειναι οντως βαθυ τοτε πλησιασε την και μεινε μαζι της για παντα, κανε την να σε αγαπησει, κανε την να σε εμπιστευει, και αμα γινει αυτο, πιστεψε αυτη δεν προκειτε να σε πληγωσει ποτε... Θα εισαι το πρωτο της αγορι... Προσεχε μαζι της...''

''...''

Το βραδυ καθομουυν και σκεφτομουν αυτα που μου ειπε η Αννα, πως θα μπορουσα να μεινω με καποια για παντα? Η Αννα το ειπε, μονο να πληγωνω ξερω... Δεν της αξιζω, δε μπορω να την πληγωσω ετσι... Και αμα ειναι να την πλησιασω σαν φιλος? Οχι... Δεν μπορω, οτι μου αρεσει και οτι την γουσταρω ειναι το λιγοτερο... Νιωθω πραγματα για αυτη... Οχι απαραιτητα δυνατα, αλλα υπαρκτα... Δεν ξερω αν θεωρειτε αγαπη, παντως αυτη η κοπελα αξιζει να αγαπηθει... Ειναι μια απο τις λιγες που αξιζουν... Δεν ξερω πως εβγαλα αυτο το συμπαιρασμα... Την πρωτη φορα που μιλησαμε ηταν χαρουμενη, οταν ομως με ειδε αλλαξαν ολα, με φοβηθηκε, δεν μου ξαναεστειλε... Τι παιζει μαζι της? Παιζει μαζι μου? Οχι, αν ηταν ετσι θα μου το ελεγε η Αννα... Τι εννοουσε να προσεχω μαζι της? Γενικα, γιατι μου φενονται ολα τοσο μπερδεμενα? Ισως να πρεπει να την αφησω... Αυτο θα κανω, θα συνεχισω την ζωη μου μεχρι τουλαχιστον να βεβαιωθω οτι την αγαπω και οτι θα κατεφερω να ειμαι μαζι της για παντα... Ομως αυτη η κοπελα με τραβαει, ειναι περιεργη, θελω να ξερω τα παντα για αυτη... Πρεπει να μαθω... Οχι, δεν πρεπει πρεπει απλα να μην ασχολουμε ποια μαζι της... Αν καταλαβω οτι την αγαπω θα παω σε αυτη και θα μεινω μαζι της για παντα, αν οχι, θα την αφησω στην ησυχια της για παντα...