Chemin 3

11. deze kill

Ik staarde hem boos aan. "Dus wat doe jij hier?! Ik ga niet met hem hier zitten!!"
"Chemin!!" Riep mijn moeder verontwaardigd.
"Pardon?!" Riep Fabiano.
Chinola stond naast me en kee argwanend.
"Wat?! Kijk naar hem! Hij stoort me al zolang he!"

"Ik ken je niet. Waar heb je het over?" Loog Didero en deed alsof hij schrok. "Jij Sadist!"
Chinola porde me. "Sorry mam Chemin vergist zich. Er is een gekke jongen die ons steeds lastig valt." Zei Chinola in bescherming. Toen ze me aankeek schudde zijn hoofd en mimide 'niet doen.'
Didero giechelde stiekem. Toen zijn vader keek was hij meteen stil. De duivel....
Ik kreeg het koud. We zaten naast mijn moeder.
"Nou stel je eens netjes voor." Zei mam na een dodelijke stilte.
"Ik ben Chinola en ik ben 17 jaar."
"Ik ook." Zei ik nonchalant. "Chemin trouwens."
Met Didero tegenover me had ik er echt geen zin in. Maar ik moest een gemaakt persoon spelen. Ik vind dat in deze situatie te moeilijk. Hij kijkt me ook lachend aan. Ik draai mijn hoofd naar mijn moeder toe.

"Ik ga naar het toilet." Loog ik.
"Ik ook." Zei Chinola heel snel.
We ging snel wandelend naar het toilet.
Eenmaal binnen kon ik het bijna noet houden te schreeuwen. Maar ik moet niet laten blijken dat ik niet spoor.
"OH MIJN GOD CHINOLA!"
"Ja... ik weet het..."
"En hij deed alsof IK gek was. Een plekje naast satan verdient hij."
"Rustig..."
"HOE KAN IK RUSTIG DOEN?! HIJ IS SERIEUS OVERAL!"
Chinola pakte me vast. "Kijk dit is gewoon toeval en pech."
"Toeval? Ik denk het niet."
"Hoe dan ook hij mag niet met mam gaan."
"Inderdaad."
Ik keek snel in de spiegel. "Die klootzak lachtte me uit."
"Chemin.... doe eens rustig en denk na. Speel het mee. We staken het ooit wel maar niet nu."

Ik haalde rustig adem en knikte. Chinola haalde een fles water uit haar tas. "Drink het."
Ze duwde het tegen mijn mond en ik dronk heel snel veel water.
"Dankje." Zei ik en knuffelde haar.

We liepen terug en ik voelde me weer sterk. Ik lachtte en ging trots voor Didero zitten. "Zo dus... op welke school zit je."
"Ja op Westsidecollege." Antwoorde hij.
Ik giechelde. Hij keek me indringend aan en ik keek wef naar de plant aan de andere kant van de kamer.

Na een tijdje gepraat te hebben kwam het eten.
Ik had pasta bolognese en Chinola pasta carbonara.
Fabiano voerde mijn moeder alsof ze nog 20 zijn ofzo.
"Heb je een vriend?" Vroeg Fabiano aan ons.
"Nee. Sorry." Zei Chinola.
Ik schudde mijn hoofd.
"Ik wel." Zei Didero.
"Oh heb jij een vriend?" Vroeg ik verbaasd.
"Nee een vriendin."
Chinola lachtte keihard. "Excuseert u mij." Zei ze onder haar tranen van het lachen. Ik gaf haar een high-hive onder tafel.
"Zo doen we dat." Fluisterde ze.

Aan het eind van de avond.....
Didero, Chinola en ik stonden buiten.
"Ha vond je het leuk even gek te zijn?" Vroeg Didero.
"Hou je bek kil" Riep ik.
"We krijgen jou nog wel." Zei Chinola daar nog achteraan.
"Niet voordat hij pa jullie ma heeft gekaatst." Hij lachtte keihard.
Ik liep op hem af maar Chinola hield me tegen.
Niet veel later kwamen Fabiano en mijn moeder uit het restaurant.
"Oh Helena ik hoop je volgend week weer te zien. Je hebt twee prachtige dochters. "
"Dankjewel Fabiano."
"Ik zie je." Zei kuste mijn moeder op haar wangen en liep met Didero weg.

Wij gingen ook naar huis.