Chemin 3

19. De ogen van Jair

Jair zat in zijn stoel. Even was het doodstil omdat ik niks te zeggen had.  Chinola schraapte haar keel. ""Ja en nu? wat is dus het plan?" Jair knikte. "Ik kan zijn telefoon traceren ook al staat het uit. Dat is wat ik eerst ga doen. Dan kga ik proberen die van Didero te traceren. Heeft een van jullie zijn nummer?"

"Wat is dat voor vraag? Tuurlijk niet." zei ik.

"Che nee. dat anonieme nummer!" riep Chinola.

"Oh ja.." ik schaamde me dood.

"Eh.. oke wel ik ga dat onderzoeken. Het duurt wel een tijdje dus het is maar de vraag of jullie vanavond willen blijven of niet." zei Jair sportief.

"Maar Jair we hebben geen kleding bij ons!" zei ik geschrokken Jair grijnsde een beetje." Dat hoeft ook niet. Ik heb... nog een paar.. kleren van je."

Ik dacht na. Is het verstandig om naar huis te gaan met Didero op de loer en steeds bij ons komt door mijn moeders vriend? Nee dat is het niet. Gelukkig weet Didero niet waar Jair woont.... of wel..... Al met al hier blijven is wel even weg van dat misbaksel. Maar Jair en ik.... wij zijn nog steeds niet uitgesproken. Wat hij heeft gedaan kan echt niet en had het nooit van hem verwacht.

Avond

Chinola ik al vroeg gaan slapen en Jair was nog steeds in de woonkamer bezig met zijn dingen ontcijferen. Ik was boven net klaar met douchen en besloot even een beetje thee te maken. Ik wilde hem natuurlijk niet storen dus ik deed zo zacht mogelijk. Pats.. de suiker viel om... Shit!

"Che gaat alles goed daar?" Ik aarzelde een beetje en keek voor me uit. "De suiker is gevallen." Hij stond op om te helpen in de keuken. "Jair nee dat hoeft niet maak je niet druk." "Chemin ik ga je helpen ik ben toch al opgestaan?"

"Waarom ben je altijd zo koppig?" vroeg ik lachend.

"Waarom ben je altijd zo opgefokt?" kwam Jair terug.

"Touche. Had ik niet zien aankomen op dit moment." Jair glimlachte. "Pak jij de bezem nou eens kind." ""Kind? Waar zie jij een kind?" "'Jij toch je bent net een klein kind." lachte Jair en deed me na op een overdreven hoog stemmetje: ""wat is dat voor vraag tuurlijk niet!!!!!"

"Wacht maar idioot!" riep ik en gooide het lege suikerkopje naar zijn richting. "Maar wat denk jij?" zei Jair en liep op me af. Hij wilde me vastpakken  "NEE NEE STOP IK BEN AL KLAAR AAAHHH!!" "Nee Chemin je weet dat het klaar is toch??" hij begon hard te lachen. Ik probeerde als een voetballer te ontwijken en te rennen maar ik viel bijna en Jair greep me op tijd.

Toen was het stil. Hij greep me bij mijn heupen en draaide me met mijn gezicht naar hem toe gericht. Nog steeds ijzingwekkend stil. Hoe stiller het was hoe indringender we elkaar aankeken. Toen ik zijn ogen zag wist ik weer waarom ik zo verliefd op hem ben geworden. Hij heeft de mooiste ogen die ik ooit gezien heb bij een jongen. Zo warm, zo beschermend zo indringend......

"Ik weet dat je boos op me zal worden Che." zei hij en kuste me op mijn mond.