ARCELIA

1. Bölüm

Uyandığımda odadaki karanlığın ağırlığı gözlerime çöküyordu, gözlerimi açmakta zorlanıyordum. Çevreden gelen garip fısıltılar içimi ürpertiyordu, gittikçe büyüyen merakım gözlerimi açmam için bana güç vermişti ve başarmıştım.

Bu dümdüz soğuk taşa bir ölü gibi yatırılmıştım. Üzerimdeki karbeyazı saten elbisem ıslanmış ve çamurluydu. Göğsümün arasına uzanan dümdüz kahverengi saçlarım da en az elbisem kadar kirliydi. Taş duvarlardan gelen rutubet kokusu midemi alt üst etmişti. Bütün bunlar bir yana gözlerimi açtığımdan beri içimde müthiş bir korku hissediyordum. Fısıltılar yoğunlaşmıştı ve bilmediğim bir dildeydi. Biraz kımıldamaya çalıştım fakat hala gücüm yoktu. Kafamı biraz sağa çevirdiğimde kalbim duracak gibi hissettim. Heybetli, ahşap bir kapının önünde beş kişi ellerini önden bağlamış garip sesler çıkarıyorlardı. Benim onlara baktığımı farkettiklerinde bir dakika için susmuşlardı.

Çevredeki bir kaç mum dünyanın karanlığına bürünmüş bu odayı aydınlatmaya elbette yetmiyordu. Adamların pelerinleri, yüzlerini yarısına kadar örtüyordu, diğer yarısı da karanlığa karışmıştı. Vücutlarının görünen tek yeri elleriydi. Birbirine geçirdikleri ellerinde gösterişli yüzükler vardı.
Aklımı kurcalayan sorulara dur diyemiyordum.
Bunlar kim? Ben neredeyim? Buraya nasıl geldim? Ve en önemli soruyu unutmuştum. Kardeşim?!. Tek hatırlayabildiğim en son bizi pazarlamak için kaçıran bir korsan gemisinden garip görünümlü bir adam tarafından kurtarılmamızdı.

Tanrım bizi bu yere o mu getirmişti?!

Birden çılgına dönmüştüm, içimde bir ateş hissettim, ateş gözlerimden çıkacak gibiydi. Bağırmak istedim fakat sesim çıkmıyordu.
Kardeşim, kardeşim, Gloria..
Sadece fısıldayabiliyordum. Yerimde kıvranmaya başladım. Gücüm yerine geliyordu.
Tam o sırada bir sessizlik oldu..

***

[Tanıtım fotoğrafı 1 - (Arcelia)]