ARCELIA

9.Bölüm

Karanlığı hızla yaran esrarengiz adamın arkasından bakakalmıştım. Ben boşluğa dalmışken Gloria'nın sesiyle irkildim.

"Burası muhteşem efendim. Burada kalmaktan memnun oluruz. Değil mi Arcelia."

O an gözlerim Gloria'ya her şeyi anlattı fakat beni aldırmadan keyifli yemeğine geri döndü. Daha fazla katlanamadım.

"İzninizle efendim. Pek iyi hissetmiyorum, biraz dinlenmek istiyorum." deyip sofradan kalktım.

Kadın anlamsız bir bakışla karşılık verdi ve bir şey söylemedi.

O tuhaf kalabalıktan uzaklaşmanın rahatlığıyla merdivenleri koşar adımlarla çıkıyordum. Arkama bile bakmak istemedim.
Koridor az önce yemeğe inerken daha aydınlıktı. İçimi bir an anlamsız bir korku sardı. Duvara yapışıp bir kaç adım attım. Birden arkamda beliren ateşin sıcaklığı yüzüme vurdu ve omzumdan yansıyan ışık korkudan kireç gibi olan yüzümü ortaya çıkardı.
Olduğum yerde donakaldım. Şu anda yapabileceğim son şey arkama bakmak olurdu.

Solumdan uzanan el meşaleyi bana uzattı.
"Bu sana yardımcı olur."
Bu sesi duyduğum an kitleniyordum. Alnımda ve ensemde oluşan ter damlalarını hissettim. Ellerim şiddetle titremeye başladı.
Yavaşça uzanıp meşaleyi aldım ve onun benden uzaklaşmasıyla tekrar duvara yaslanıp derin bir nefes aldım. Kalbim göğsümü delip geçecek gibiydi. Sol elimle alnımı sildim ve bir an önce odaya varmak için çevreme bile bakmadan koşmaya başladım. Bütün kapılar farklı olduğundan kapımızı ilk görüşte tanıdım ve kendimi içeri attım.