2. Bölüm

215 43 2
                                    

Bu sağır edici sessizlikten rahatsız olmaya başlamıştım. Bir çok kez bu beş yabancıyla konuşmayı denedim, sorular sordum fakat cevap vermiyorlardı. Tek yaptıkları fısıldaşmak ve hırlamaya benzer garip sesler çıkarmaktı.

Tam dönüp bağıracaktım ki beşi de hiçbir şey söylemeden aynı anda üzerime yürümeye başladılar. Afallamıştım, ne yapacağımı şaşırdım ve geri çekildim. Etrafa bakındım, kaçacak hiçbir yer yoktu. Adamlardan ikisi kollarımı tuttu ve bir tanesi elinde yırtık bir kumaş parçasıyla bana döndü.
Ellerinden kurtulmak için o kadar çırpındım fakat bir tanesinin gücü benimkinin on katına bedeldi. Daha fazla direnemeyip pes ettim. Elinde kumaş parçası olan adam gözlerimi sıkıca bağladı. Kollarımı tutan iki adam hala bırakmıyordu.
Tam o sırada heybetli kapı gerçekten de heybetli bir ses çıkararak açıldı. Hiçbir şey göremiyordum fakat adımları duyabiliyordum. Tahminimce içeri yalnızca bir kişi girmişti, bana doğru yaklaşıyordu. Diğer adamlardan da ses kesilmişti.

Birden çenemde sıcak bir dokunuş hissettim. Sanki o sıcaklık bu soğuk odada tüm bedenimi ısıtmıştı. Bu her kimse şuan yüzüme baktığından emindim. Başımı sağa ve sola çevirdi. Yine o sessizlik geri gelmişti ve ben daha fazla korkmaya başlamıştım. Adam derin bir nefes aldı ve yine o bilmediğim dilde yanındakilere bir şeyler söyledi. Sesi bile çok ürperticiydi, kulaklarımdan girip tüm bedenimi saran bir ürperti..

"Neredensin?"

Anlaşılan benim dilimi biliyordu. Fakat korkumdan dilim bile tutulmuştu ve bir süre cevap veremedim. Aniden ensemdeki bir nefesle irkildim.

"Neredensin?.."

Onu bu kadar yakınımda hissetmek tarif edilemez bir duyguydu. Nefesi ensemdeki tüyleri diken diken etmişti ve kalp atışlarım dışarıdan bile duyuluyor olabilirdi. Yutkundum ve fısıltıyla:

"V-vadiden..vadideki köy.."

Adam doğruldu ve tekrar derin bir nefes aldı. Birkaç saniye sonra çevremde birbirine karışan ayak sesleri duymaya başladım, bi anda kollarım serbest kaldı ve uzaklaşan adımlar sessizliğe büründü. Gözlerim hala kapalıydı. Sanırım artık yalnızdım. Tam ellerimi gözlerime götürüyordum ki yine o ses:

"Şşş.."

Sebebini bilmiyorum fakat bu sesi duyunca kımıldayamıyordum sanki tüm bedenim kitleniyordu.

" Ben buradayken olmaz. " dedi ve bir kaç adım sesinden sonra kapı dev bir gürültüyle kapandı..

                                ***

[Tanıtım fotoğrafı 2 - (İmparator Rey)]

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

[Tanıtım fotoğrafı 2 - (İmparator Rey)]

ARCELIAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin