verdwaald in het bos...

187 12 9
                                    

(Warning! Vanaf hier begint het verhaal wat enger te worden dus ehmm ik raad het je aan om dit niet voor het slapen te gaan lezen.. KUSJAASS me ^^)

de volgende ochtend werden we wakker door de wekker in mijn telefoon, die overigens geen bereik had in dit bos maar dat was wel te verwachten. het was inmiddels half 7, we werden echt "stoned" wakker. 'ik heb nauwelijks kunnen slapen..' zei iris met haar ogen half dicht. en terecht elk minuut hoorde je wel een creepy geluid in het bos, nou jha in de nacht tenminste want overdag was het echt verdacht stil.

'maar ehh jasmine?.. waarom heb je het niet eerder vertelt over de verhalen over dit bos?' zei ik terwijl we alles inpakte 'ik wou eerlijk gezegd de pret niet verpesten, mischien waren het gewoon fabels' zei ze. ik vond het wel lief maar als we hier al eerder van af wisten waren we niet in dit bezeten bos beland. toen we alles hadden ingepakt waren we klaar voor vertrek alleen.. 'oke uhmm waar kwamen we eigenlijk vandaan?' zei iris bezorgt. je zag echt letterlijk geen uitweg overal waar je keek leek het bos verder te gaan. 'huh? maar we waren toch dicht bij dat ene autoweggetje?' zei ik verward. we waren eigenlijk op het punt om te gaan hyperventileren maar we dachten verstandig na en bleven kalm. (jasmine is echt zo'n typpetje die niet gelijk in paniek schiet maar altijd opzoek is naar een uitweg of een oplossing, zonder haar hadden ik en iris school echt niet overleeft! Maar guud terug naar het verhaal) toen ik terug keek naar de plek waar we net onze tent hadden opgeruimd was er iets vreemds..mijn bloeddruk begon te stijgen.. 'i..i..iris..j..ja...jasmijnn' zei ik bang en stotterend terwijl ik naar het meertje wees.. ze draaiden zich langzaam om. we keken naar het meertje dat opeens langzaam begon te bewegen het veranderde in een moeras, een donker vies eng stinkend moeras. we stonden versteld van wat er een paar meter voor ons gaande was. toen we wat dichter bij kwamen en goed keken was het meer gewoon weer normaal alsof er niks was gebeurd. 'woooww zagen jullie dat ook?' zei jasmijn nog trillend van de angst. ''jhaa..' zeiden ik en iris in zacht in koor, 'jasmijn...wat zei je gister over verbeeldingen?..' we keken elkaar angstig aan. als dit verhaal over verbeeldingen al waar is zouden die andere toch ook waar zijn?... we draaiden ons om te kijken waar er een uitweg is....

.....

we stonden stijf op de grond, mijn hart klopte in mijn keel.. toen we in het bos keken hingen er allemaal kinderen aan de bomen met hun hoofden aan een touw, het bloed druipte onder hen op de grond. een paar bewogen nog en probeerde zich nog los te wringen, toen ik in de verte keek zag ik heel vaag en onduidelijk iets.. toen in mijn ogen half dicht deed. zag ik het duidelijker h.. he.. het was een man!.. maar niet zomaar een man het was die ene man met een afschuwelijke eng vrouwelijk gezicht... op dat moment kregen de dode opgehangen kinderen allemaal witte ogen met een grijns op hun gezichten. ze begonnen allemaal psychisch te lachen ik wist niet wat ons overkwam. ik deed mijn ogen dicht van de angst. op dat moment voelde ik een harde windvlaag voorbij waaien na zo'n paar seconden trillend en snikked met mijn mijn ogen dicht te hebben gestaan. deed ik ze langzaam weer open.. maar alles was weg! het was letterlijk aslof er niks was gebeurt. we keken elkaar angstig aan. toen we voor ons keken op de grond zagen we een gekreukeld blaadje. ik pakte het op en vrouwde het open.

er stond slordig met NAT bloed opgeschreven...

YOUR NEXT...

Dit was alweer de 3de hoofdstukje
Vergeet niet te stemmen/reacties te plaatsen als je meer wilt xxx

(Btw saawryy voor typfoutjes)


Het Bezeten Bos.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu