Ne kadar hayal ettiğimiz şey varsa o kadar yıkılıyoruz belkide , asla gerçekleşmeyecegini bile bile yine de hayal kuruyoruz sonunu düşünmeden kendimizi kitap karakteri gibi hayal ediyoruz ya da modacı... yeteneklerimiz ya da yaşayış tarzımız ne kadar uymasada yinede onu istiyoruz elimizdekilerin kıymetini bilmeden. Yeni fenomen olmuş insanlara aşık oluyoruz bize asla bakmayacağını bile bile karşımızdakini görmüyoruz bu yüzden hep ulaşılmazi istiyoruz aslında onu ulaşılmaz yapan biziz sadece farkına varmıyoruz peygamberimiz bile benim annem de kuru et yiyen bir kadındı derken kendini yüceltmeyen ne kadar mutavazi bir insanken biz egolarimiz yüzünden ya da insanların bakış açıları yüzünden ne hallere düştük O olmasaydı olmazdık. Efendimiz bile kendini yüceltmezken bu egolar bu havalar niye insanları yüceltmek niye onlarda bir anadan bir babadan oldu sanki ilahiymis gibi yaklasmak ve ölüyorum tipine bak çocuğun demek bana saçma geliyor. Bide şöyle düşünmek lazım şimdi beğendiğin bir insanı vücudu sakınca kırışınca begenebilecek misin bakalım hatırlamazsin bile... Bu yüzden asla insanları yuceltmeyin onlarda sizin gibiler. Siz karşınızdakine bakın hayat onunla güzel duvara asılmış bir posterle değil, hayat yanındaki ile anlamlı karşıdan sana gülümseyen bir fotoğrafta değil , hayat aşk ile anlamlı hareketlerini bir kameraman tarafından yöneten biriyle değil...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yürü kalbim
AcakHer insanın kalbindekileri anlatmak , söylemek istediği bir mahzeni bir köşesi vardır . Işte benimkide burası... Kitaplar içinde kaybolmak için varlar, insanlar ise izlemek için, bir insanın ne kadar içinde kaybolmak istersen o kadar bataklığa bata...
