Fanfics van Dylan O'Brien en Thomas Sangster

Newt

Newt pov.

We wachten op Minho en y/n. Ze zijn nog steeds niet terug. Wat als er iets gebeurt is? Ik wil y/n niet verliezen, ze is het enige dat ik heb in deze verdoemde plek. Thomas komt bij me staan en begint te praten. 'Newt, ik hoop zo dat Y/n terug komt. Hen allebei bedoel ik.' 'Waarom alleen y/n?' Vraag ik hem scherp aankijkend. 'Ik denk dat ik verliefd op haar ben. Elke keer dat ik haar zie krijg ik kriebels. Ze is zo mooi. Ik kan er niks aan doen, maar wanneer ze zweterig terug komt van de Maze wil ik iets met haar doen dat ze nooit meer zou vergeten als je begrijpt wat ik bedoel.' Legt hij lachend uit. 'Wat?! Je vind haar leuk? Laat me je niet verbannen! Ze is van mij en niemand anders. Als ik zoiets nog een keer uit je mond hoor komen voer ik je aan de grievers!' Schreeuw ik. 'Wat is er aan de hand?' Hoor ik iemand zeggen. 'Y/n! Je bent terug!' Roep ik en sla mijn armen om haar heen. Ze knuffelt me terug en duwt me dan weg. 'Wat is er gebeurt?' Vraagt ze nogmaals. Ik zucht en zeg: 'Thomas vind je leuk en wil iets met je doen.' Ze kijkt me met grote ogen aan. 'Maak je geen zorgen. Ik heb ervoor gezorgd dat hij het uit zijn hoofd laat. Je bent van mij en niemand anders.' Zeg ik terwijl ik haar naar me toe trek en mijn lippen naar de hare breng. Als ik klaar ben met spreken zoent ze me. 'Dan zal ik me geen zorgen maken.' Zegt ze.