Var Mısın Iddiaya?

Pişman Olacaksın (10. Bölüm)

Koray benim elimi tuttu ve konuştu.

"Ben Koray. Kızınızın sevgilisiyim. Bu gece de yağmur yağıyor ve Leyla gök gürültüsünden korkuyor. Onun uyuyup uyumadığını kontrol etmeye gelmiştim. Daha uygun bir zamanda sizinle tanışmak isterim."

Hemen kafamı Koray'a çevirdim. Ne diyordu bu?

"O zaman yarın akşam seni bekliyoruz."

Anne?? Sen de mi?

"Bu arada ismimi söylemeyi unuttum. Ben Koray."

"Senin gece vakti dışarı çıkmana annen veya baban kızmıyor mu evladım?"

Koray kafasını eğdi ve konuştu.

"Bana kızacak bir annem veya babam yok. Sadece kız kardeşim var."

"Anneciğim, zaten Koray da şimdi gidiyordu. Değil mi Koray?"

Koray da annem de bana görüşeceğiz bakışlarını atarken Koray'ı evden attım. Şimdi annemle konuşmam lazımdı.

*

"Leyla? Nasıl söylemezsin? Kızımın ilk defa bir sevgilisi oluyor ve ben bunu neden bilmiyorum?"

Dün bir bahane bulup odama gitmiştim ancak şimdi konuşuyorduk.

"Yeni oldu işte anne."

"Nasıl oldu?"

"Tanıştık. Zamanla da-"

"Ayrıntı istiyorum. Hem siz farklı sınıflarda değil miydiniz? Nasıl tanıştınız?"

"Of anne! Çok soru soruyorsun!"

Masadan kalkıp dişlerimi fırçaladım ve dışarı çıktım. Annem "Kahvaltını bitirmedin!" diye bağırınca "Koray ile okulda yeriz." dedim ve apartmandan hemen çıktım.

*

Okulun girişinde Koray ile karşılaşmıştık. Sonra Özgür'ün bakışlarına aldırmadan sınıfa gitmiştim. Tüm günüm yine çok sıkıcı geçmişti. Çıkış zili çaldığında da Özgür gelmişti.

"Bak Leyla. Son kez söylüyorum. Koray'dan uzak dur! Yoksa sonraki iddiaya seninle girerim!"

"Asla! Onu seviyorum ve o da beni seviyor."

Kahkaha attı.

"Cidden seni sevdiğini mi düşünüyorsun? Uyan artık Leyla! Onun gibi bir zavallıyla sevgili olman sadece sana zarar verir. Hem terkedilirsin, hem de anneni kaybedersin. Yani kısacası sadece üzülürsün. Koray için bunların hepsi sadece bir o-"

Konuşması attığım tokat ile bölündü.

"Düzgün konuş Özgür! Koray benim sevgilim ve bunun için sana hesap vermek zorunda değilim."

"Bu tokatın cezasız kalacağını düşünüyorsan yanılıyorsun! Çok pişman olacaksın!"

"Burada pişman olabilecek tek bir kişi var. O da sensin!"

"Ben neden pişman olacakmışım?"

"Iddiayı kaybettiğinde ne olacak sanıyorsun? Koray'ın kız kardeşi yaşayacak ve herkes seni küçümseyecek. Şu ana kadar iddiaları hiç kaybetmeyen koskoca katil Özgür! Bu iddiayı kay-"

"Yeter! Sen kendini ne sa-"

"Asıl sen kendini ne sanıyorsun Özgür? Insanları öldürüp onları korkutman sana kendini bir şey sanma hakkı vermiyor! Sana acıyorum!"

"Leyla! Sözlerine dikkat et! O tokadı da, sözlerini de, Koray'a yardım etmenin de cezasını çekeceksin!"

"Asıl sen cezanı çekeceksin! Seni polise şikayet etsek ne olur Özgür?"

"Edecek kimse yok. Iddiaya girdiklerim dışında sadece iddiayı gören kişiler ne olduğunu bilir!"

Haklıydı. Burak ile iddiaya girmişti. Burak kız kardeşini kaybetmişti. Burak olmasa ben de bilmeyecektim.

Özgür'ün iddiaya girdiği kişiler de zaten şikayet edemeyecek kadar korkaktı.

"Ben ederim o zaman! Yazık, çürüyeceksin."

"Ben hapse girdiğim zaman her şeyin biteceğini mi sanıyorsun? Ben ölsem bile hiçbir şey bitmeyecek Leyla! Ayrıca elinde hiç kanıtın yok. Ben işlerimi kendim halletmem, hatırlatırım."

"İğrenç birisin Özgür. İğrenç birisin!"

"Bana ettiğin hakaretler için çok pişman olacaksın!"

Yüzüne baktım. Yakışıklıydı ama ben onun nasıl biri olduğunu bildiğim için bana göre dünyanın en çirkin erkeğiydi. Iğrençti ve ben ona daha fazla bakamayacaktım.

Yüzüne tükürdüm ve arkamı dönüp Koray'ı aramaya başladım. Bugün bize gelecekti ve annemle tanışacaktı.

En sonunda Koray'ı bulup okuldan çıktım ve beraber yürüyerek bizim eve gittik.

Kapıyı annem açtığında içeriden çok güzel kokular geliyordu. Inşallah tanışmaları da bu kokular kadar iyi olurdu...