Emo-tional World

Κεφάλαιο 1ο

Κι έτσι απλά το χαμόγελό της εξαφανίστηκε,σαν ένα κερί που έσβησε ξαφνικά και άπλωσε το σκοτάδι.Μέσα σε μια στιγμή,μέσα στα χέρια του δολοφόνου της.Η φωνή της έπαψε να υπάρχει.Κανείς τώρα πια δεν μπορεί να την ακούσει,παρά μόνο μέσα από τις αναμνήσεις.Και φοβάμαι.Φοβάμαι,πως κάποια μέρα θα ξεχάσω τις αναμνήσεις που είχα μαζί της.Δεν πρέπει να τις ξεχάσω.Πρέπει να μείνω δυνατή,μέχρι το τέλος.Θα βρω τον δολοφόνο της.Θα ψάξω σε βάθος το τι έγινε και χάθηκε τόσο άδικα.Το χρωστώ σε εκείνη.Ποτέ δεν ένιωθα αρκετή για την Στέλλα,αντιμετώπιζε τόσα προβλήματα που δεν μπορούσα να την παρηγορήσω.Ένιωθα ντροπή απεναντί της.Δεν μπορούσα να της πω κάτι που θα την έκανε να νιώσει καλύτερα,αισθανόμουν άχρηστη και γεμάτη τύψεις.Κι όμως αυτή...Αυτή με παρηγορούσε σε κάθε μου πρόβλημα,ακόμη και όταν είχε τα δικά της...

Είμαι η Όλγα.Και όχι,αυτή δεν είναι η ιστορία της ζωής μου.Είναι η ζωή της Στέλλας,μέσα από τους τοίχους του απαραβίαστου δωματίου της.Θυμάμαι κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια από τα στοιχεία που ανακάλυψα εγώ με τον Ματθαίο.Κάθε συζήτηση,κάθε κίνηση που κάναμε και μας έφερνε ολοένα και πιο κοντά στον ψυχοπαθή δολοφόνο.

Σε όλη αυτή την πορεία ανακαλύψεων,υπήρξαν αμέτρητα προβλήματα.Τσακωμοί,έρωτες,πάθος,απωθημένα,αξέχαστο παρελθόν,απελπισία,φόβος...Πολύς φόβος,ιδιαίτερα όταν ανακαλύψαμε ότι μέχρι να βρούμε το τέλος της μυστηριωδούς υποθέσεως,από την κατάθλιψη της Στέλλας μέχρι την εξαφάνισή της και τον θάνατό της,ήμασταν...

Ίσως καλύτερα να τα διηγηθώ όλα από την αρχή.

'' Άλλη μια γύρα!'' φώναξα με τρελό κέφι του μπάρμαν και έπεσα από την καρέκλα αποτελειωμένη από το αλκοόλ.

'' Ρε 'σεις!Η Όλγα λυποθύμησε'' φώναξε η Αγγέλα γελώντας στους υπόλοιπους συμμαθητές.

'' Ένα πάρτι για το τέλος της χρονιάς είπαμε να κάνουμε και κοίτα που κατέληξε η σκύλα ''είπε η Ιωάννα.

Μόλις άκουσα το σχόλιό της,αποφάσισα να της απαντήσω χωρίς δισταγμό,αφού στην πραγματικότητα δεν ήμουν λυπόθυμη.

'' Ιωάννα μου,δεν δέχομαι σχό...σχόλια από π...πουτάνες!Χικς!'' της χαμογέλασα. Γάντζωσα το ένα μου χέρι στην καρέκλα του μπαρ και κάθισα.'' Ρε φίλε,τι θα γίνει με αυτά τα σφη-σφηνάκια;''

'' Δεν ξέρεις τι λες,ζώον!Το αλκόολ μιλάει,όχι εσύ! '' απάντησε και μου έριξε δολοφονικές ματιές.

'' Όλγα σύνελθε γαμώτο!'' επενέβη ο Πάνος.

'' Γλυκιά μου Ιωάννα'' ειρωνεύτηκα '' Δυστυχώς δεν μι-μιλάει το αλκοόλ αλλά η γλώσσα μου.Και-και ξέρει πολύ καλά τι λ-λέει.Αχαχα,ναι γλώσσα!Μ' άρεσε αυτό!''