Μια εξαφάνιση.Τοίχοι που κρύβουν συναισθήματα και αναμνήσεις,που πρέπει να αποκρυπτογραφηθούν,για να λυθεί η υπόθεση Σίγμα.Η Όλγα και ο Ματθαίος.Ένα μοιραίο παιχνίδι.
6η θέση μυστήριο/τρόμου/θρίλερ
Αρχίσαμε να ψάχνουμε τα ντουλάπια για κάποιο σημειωματάριο ή ημερολόγιο.Από μέσα μου σκεφτόμουν ότι παραβιάζαμε τελείως τον προσωπικό χώρο της Στέλλας.Αν ήταν εδώ θα μας είχε θυμώσει.Όμως τώρα όλα είναι διαφορετικά.Είμαστε και οι δυο σίγουροι πως πια,η Στέλλα το έχει φτιάξει όλο αυτό.Επίτηδες.Και πρέπει να ψάξουμε,κάθε στοιχείο είναι πολύτιμο.
Ο Ματθαίος κάποια στιγμή χαμογέλασε και σταμάτησε να ψάχνει.Κρατούσε στα χέρια του μια φωτογραφία.
''Τι κρατάς εκεί;'' είπα και έκατσα δίπλα του.Δεν μού απάντησε.
Ξεφύσηξε μια φορά.
Η φωτογραφία έδειχνε την Στέλλα με την καθιερωμένη παρέα της.Δηλαδή εμένα,τον Ματ,τον Λέων και την Αγγέλα.
Η Στέλλα ήταν στη μέση της φωτογραφίας και χαμογελούσε.
Σπάνια χαμογελούσε...Αν κάποιος δεν την γνώριζε καλά,θα νόμιζε πως ήταν ένα συνηθισμένο emo,μέσα στην κατάθλιψη.Αλλά όσοι την ξέραμε καλά,καταλαβαίναμε πως δεν ήταν έτσι.Καταβάθος ήταν πολύ αισιόδοξη.Την αισιοδοξία της όμως την έδειχνε σπάνια.
Οι υπόλοιποι στη φωτογραφία έκανα γκριμάτσες.Άλλοι έβγαζαν γλώσσα, άλλοι έσμιγαν τα φρύδια τους και έπαιρναν ένα σοβαρό μα ταυτόχρονα αστείο βλέμμα και άλλοι έκαναν το σήμα της ειρήνης με τα δάχτυλά τους.
Ο Ματθαίος έπνιξε τα δάκρυα του.Όπως κι εγώ.Οι αναμνήσεις καμιά φορά πληγώνουν...
Δεν είπαμε τίποτ' άλλο.Απλά συνεχίσαμε να ψάχνουμε.
Παραδόξως,περιμέναμε να βρούμε κάτι συνταρακτικό,για να λυθεί το μυστήριο.Μα,έστω κι αργά,καταλάβαμε ότι δεν ήταν εύκολο.
Δεν βρήκαμε τίποτα που να μοιάζει με ημερολόγιο ή σημειωματάριο.
Ο Ματθαίος όμως βρήκε κάτι.Εγώ δεν κατάλαβα τι ήταν,αλλά εκείνος μου είπε ότι ήταν ένας Κώδικας QR.Βασικά δεν ήταν μόνο ένας.Υπήρχαν τουλάχιστον δέκα σελίδες χαρτιών με τέτοιους Κώδικες.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
