Emo-tional World

Κεφάλαιο 4ο

Άνοιξα την πόρτα ελπίζοντας πως θα είναι η Στέλλα,αλλά τελικά έκανα λάθος.

''ΜΑΤΘΑΙΟ;!Πώς κι από 'δω;''

''Πού είναι η Στέλλα;Είχαμε πει να βρεθούμε στις 8.''είπε γεμάτος αγωνία και φόβο.

Ωπ,ωπ!Όλα είναι φως φανάρι!Ερωτεύτηκε το πουλάκι μου...

''Ούτε εγώ ξέρω πού είναι!Την ψάχνω εδώ και τόσες ώρες και δεν απαντάει!''

''...''

''Τι;''

''Γιατί την καλύβεις;''

''Ματ πας καλά;Σύνελθε παιδάκι μου!Έχω λόγο να στην κρύψω;''

''ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ;ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΜΙΣΕΙ;ΕΝΤΑΞΕΙ ΒΙΑΣΤΗΚΑ ΠΟΛΥ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΦΙΛΙ,ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ!ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ!ΣΤΕΛΛΑΑΑ!''άρχιζε να φωνάζει στο σπίτι.

Με έπιασε νευρικό γέλιο...ΠΟΛΥ ΝΕΥΡΙΚΟ ΓΕΛΙΟ...επειδή:

1)Ο Ματθαίος πραγματικά ήταν για ΓΕΛΙΑ έτσι όπως έκανε

2)Η ΣΤΕΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΑ ΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΤ;

''Φιλί;ΠΟΙΟ φιλί;''

Εκείνος κοντοστάθηκε συνοφρυωμένος.

''Τι..δεν σου...''

''Από ότι κατάλαβες...''

''Μα...είσαι...η...''

''Το ξέρω...''

''Αυτό σημαίνει ότι αφού δεν...''

''Δεν την κρύβω στο σπίτι μου...''

''Ακριβώς!Μα δεν βγάζει νόημα...''

''Τι εννοείς;''

''Πέρασα και από το σπίτι της και η μητέρα της μου είπε ότι θα μείνει μαζί σου αυτό το βράδυ.''

Παύση...Είχα μείνει παγωτό.

''Ματ...Δεν πέρασε ποτέ απο εδώ...''

''Τότε πού είναι;''

''ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΩ ΤΟΣΗ ΩΡΑ;ΔΕΝ ΞΕ-ΡΩ!''

Καθίσαμε στον καναπέ ξεφυσώντας.Ο Ματ άρχισε να δακρύζει,αλλά δεν ήθελε να το δείξει κι έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπό του.

''Αν έχει πάθει κάτι;..''

''Έλα,μη γίνεσαι γελοίος...''

Ή μήπως ΔΕΝ είναι γελοίος;Εννοώ...αφού δεν απαντάει και στο κινητό...

ΩΧ!

''Σήκω!'' του λέω μετά από πολλή ώρα σιωπής.

''Πού πάμε;''

''Να τη βρούμε.''

''Μα πώς;Πού θα ψάξουμε;''σηκώθηκε από τον καναπέ και σκούπισε τα μάτια του στο μανίκι της ζακέτας του.