Emo-tional World

Kεφάλαιο 3o

Η μητέρα μου μού έβαλε την ψαρόσουπα στο πιάτο.Κάθισα στο τραπέζι.Ευτυχώς πρόσεξα ότι ο πατέρας μου έλειπε στην δουλειά.Ελπίζω να μη του έχει πει τίποτα η μαμά,γιατί ειλικρινά θα φάω το ξύλο της ζώης μου.

Στο τραπέζι δεν έβγαινε άχνα.Εκτός...από τον αδερφό μου.Διόρθωση,τον ΜΙΚΡΟ μου αδερφό,που ρουφούσε την σούπα λες και ήταν μυρμηγκοφάγος.Ξέρετε,την ρουφούσε κάνοντας εκείνος τον αηδιαστικό ήχο:«ΦΦΦΦΠΠΠΠ!ΦΦΦΠΠΣΠΣ!»

Κι αν δεν καταλάβατε ακόμη γιατί δεν ανέφερα τον Κώστα-τον αδερφό μου- νωρίτερα,είναι επειδή...Εμ,βασικά δεν ξέρω.Απλά είναι ένα δεκάχρονο νιάνιαρο που μου σπάει τα νεύρα.ΣΥΝΕΧΕΙΑ!Καλά,μερικές φορές.Βασικά,σπάνια.Αλλά δεν παύει να στριγκλίζει μέσα στον διάδρομο κάνοντας πως είναι ο Μπάτμαν, όπως όλα τα μικρά παιδιά.Όχι,ψέματα.Όπως όλα τα μικρά ΑΓΟΡΙΑ.

Ας πάμε πάλι στο θέμα μας.

''Ρε Κώστα σταμάτα αυτόν τον θόρυβο!Είναι αηδία!''είπε η μαμά

Ήθελα κι εγώ να συμφωνήσω με τη μαμά,αλλά κατάλαβα πως δεν με έπαιρνε να μιλήσω.Με κάρφωνε με το παγωμένο-δολοφονικό βλέμμα της,όπως η Ιωάννα.

Πού την θυμήθηκα αυτήν πάλι;ΩΧΧΧ θα έχουμε δράματα πάλι.Κλασσικά,θα διαδίδει ότι είμαι -μην πω κι εγώ τι!-

Ευτυχώς είναι τόσο αχώνευτη που έχει χάσει την εμπιστοσύνη όλων.So,that's positive for me!

Ξαφνικά άκουσα την πόρτα να κλείνει.Ξεροκατάπια.Ήξερα ακριβώς ποιος είναι και τι θέλει να κάνει (σ' εμένα!).

ΝΑΙ,ΜΟΛΙΣ ΗΡΘΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ!

Κάθισε στο τραπέζι αγχωμένος.Ξέσφιξε τη γραβάτα του.Η μαμά αμέσως σηκώθηκε να του βάλει φαγητό.Με κοίταξε,αλλά χαμήλωσε το βλέμμα του.Λες και...ντρεπόταν;!Γιατί να ντρέπεται;Θα έπρεπε να είναι θυμωμένος μαζί μου.Ή μήπως ντρέπεται λόγω της συμπεριφοράς της κόρης του;Αυτό έχει μια βάση.

Όταν τελειώσαμε όλοι το φαγητό,κλειδώθηκα ήσυχα στο δωμάτιό μου.Μ' αυτά και μ' αυτά ξέχασα τελείως να πω στη Στέλλα τι έγινε εχθές το βράδυ!

Την κάλεσα στο κινητό,αλλά καμιά απάντηση.

Συνήθως πάντα μου απαντάει...Για την ακρίβεια ΠΑΝΤΑ απαντάει.Το κινητό της είναι η ζωή της και το παίρνει παντού.Γενικά λατρεύει πολύ την τεχνολογία,ξέρει τα πάντα μα τα ΠΑΝΤΑ από υπολογιστές.Οκέι,αρχίζω και ανησυχώ τώρα...

Όσο περνούσαν οι ώρες άρχιζα να αγχώνομαι πιο πολύ.Την κάλεσα και την ξανακάλεσα,αλλά ακόμη,καμία απάντηση.

Κοιτούσα κάθε δέκα λεπτά στην κυριολεξία το κινητό μου για κάποιο μήνυμα ή κλήση.

Είχε πάει πια οχτώ η ώρα το βράδυ,όταν ακούστηκε το κουδούνι...

Και από αυτό το σημείο,η ιστορία της Στέλλας ΑΡΧΙΖΕΙ!Αρχίζει από εκείνη την ημέρα του Ιουνίου.

14 Ιουνίου 2015

Μια ημερομηνία που δεν θα ξεχάσω ποτέ.Μια ημερομηνία που άλλαξε τις ζωές μας.Μια ημερομηνία που μας έβαλε σε κίνδυνο.Μια ημερομηνία,όπου θα ήταν η αρχή ενός κουβαριού-σκανδάλου.Από τότε όλα άρχισαν μα ταυτόχρονα...ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ!

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Το ξέρω ότι ήταν μικρό,απλά ήθελα να σας κρατήσω σε αγωνία :Ρ