Korkağın Kaleminden

3. Yılın Hatrına

Kokun tam şu an burnumda. Tavana bakabilecek şekilde kafamı otobüs koltuğuna yasladım. Başımı kaldırsam kokun gidicek. Ve ben bu kokuyu duyabilmek için gerekirse ölümü bile göze alacak anlar yaşadım. Gelecektin güyya. Gelmedin ya o da ayrı ironi. Sen gideli bu gün 3 yıl oldu ve ben 3 yıldır bu kokusuz yaşıyorum. Kafamı hafif yana çevirdim az önce. Evimin olduğu durağı çoktan geçmiştik. Ama ben senin kokun gidene kadar kalkmayacağım bu koltuktan. Arkamdan senin sesin durakta diye seslendi şoföre. Bir tek yüzün eksik. Yüzünü görebilmek içini her şeyimi veririm. Şu an yüzünü görüyorum. Hiç değişmemişsin. Sadece 3 yılın sana kattığı güzellik var farklı olarak. Bir de elini tuttuğun adam. Sevgilin mi kocan mı? 3 yıl geçmişti gidişinden. Senin beni fark edip gülümsemen için her şeyimi verirdim. Beni fark ettin ve yanındaki adamla konuşurkenki yüzünde oluşan gülümseme bana bakınca yok oldu. Beni fark ettin ama gülümsemedin. Ben gördüm ya gülüşünü o yeter bana. Su an iniyorsun otobusten. Kokun gitti, sesin gitti, yüzün gitti. Sen gittin. 3 yıl sonra bir kez daha gittin sen.