AŞK OLMAZ DİMİ?

27 AKŞAM YEMEĞİ

2 gün sonra...

Mutfakta Hakan'la kendim kahve yapıyorum. Hala İzmir'deyiz. Onla konuşup biraz daha kalmak istedim söyledim. Göya kaçmıştım...
Kahveleri alıp masaya döndüm. Fincanları masaya koydum.

"İşte kahveler."
"Teşekkür ederim."

Ve geçip karşısına oturdum. Onur evin her tarafında koca pencereler vardı bu evi o yüzden çok seviyorum.
Mutfağı penceresi bahçeye bakıyordu. Doktor bahçede
oynuyordu ben nöbetim oldun da evde sıkılmasın diye bir oyuncak almıştım tek başına onla oynamayı seviyordu. Onu izlerken biraz eskiye gittim.

...

Düşünceler dalmışken birin elime dokunmasıyla irkildim. Başım Hakan'a çevirdim.

"Korkutuyusam özür dilerim. Seslendim duyumadı."
"Hmm."

Kendim toparladım. Hakan hala elim tutuyordu elim çekip ensemı ovaladım.

" Bir şey mi oldu? Ben... Ben dalmışım da. "
" Telefonun çaldı ama şimdi durdu."

Telefonun ma baktım o sırada mesaj geldi. Mesaj açıp baktım Onur dan gelmiş.

* Biz çıktık. Kordonda yemek yiyelim sizde gelin. "

Başım kaldırıp Hakan'a baktım. Gitmek istemiyordum. Sonra cevap vermek için yazıcaktım ama sonra düşündüm geldimden beri kordona gitmemiştim. Tamam hastaneye gitim ama... Sonra Hakan'da hiç dışarı çıkmadı. Bu yüzden gitmek iyi olur diye düşündüm. Ayağa kalktım fincaları aldım. Tezgah bıraktım. Hakan beni izliyordu. Ona baktım.

" Dışarı çıkcaz. Onurla hastanden çıkmışlar. Sen hazırlan ben doktor içeri getirim."

O odaya giderken bende bahçe kapısın açtım. Doktor hala oyun oyunyordu.

" Doktor. Hanı benim oğlum."

Seslenice hemen yanıma geldi ben içeri aldım. Kapıyı kapatım. Onu sevme için bekliyordu. Ona dönüp sevmeye başladım.

" Aferim oğlum'a."

Doktor sevmeyi bıraktı tan sonra doktor salon gittimişti. Bende odaya çıktım. Kapı aralıktı. Kapıyı çalıp içer girdim. İçeri girdimde kot pantolon un üstüne siyah bir gömlek giymişti. Saatın takıyordu. Bir anda gözümde Yaman canlandı. O böyle giyinmezdi. Doktor olmsa dolaptaki hiç bir gömleğini giymezdi kesin. Kendim toplayıp.

Ona;
"Hazırmısın? "
" Evet. "
" Tamam bende hemen hazır olurum."

Hemen dolaptan kumaş pontolanuma siyah kazamı aldım. Hakan'ın arkası dönük bir şekilde yatakta oturyordu. Hızla üzerim değiştirdim. Tamam kazamı giyordum. Hakan'ın seslenmesiyle yavaşladım.

" Sırtındaki o dövmeler?"

Dövmeler! Bir dakika dövmelerim nereden biliyor?
Kazamı giyip ona döndüm. Oda bana döndü.

" Sen dövmelerim nerden biliyorsun?"
" O gün abinle dışarıya çıktı akşam üzerine ceket giyerken görmüştüm."

Dolabın önden ayrılıp. Aynanın öne gidip üstüme çeki düzen verdım. Sandalyeye oturup siyah deri topuklu botlarım giydim. Ayan dan ona bakıp.

" Gidicemiz yer biraz uzak çıkalım. Bekletmeyelim insanları. "

Ayağa kaltım paltonu giydim. Ayanın öndeki çantamı aldım. Kapıya doğru yöneldim. Hakan'ın kolum tutmasıyala yerimde durdum. Ben durunca oda kolum bıraktı.

"İdil."
" Hakan tamam önemli değil. Ama gerçekten insaları bekletmiyelim. Ceketin al. "

Odan çıkıp önden aşağı indim. Odan ceketin giyerken aşağı indi. Kapının öne geldimizde ışıkları kapatıp evden çıktık.

Bahçede duran Hakan'ın arabasına doğur yürüdük. Çünkü benim canım arkadaşım bu gün benim arabala hastaneye gitmişti. Neyse yine de arabayı ben kulanıcaktım. Hakan'dan anahtarı aldım. O yan koltuğa geçerken bende direksiyonu başına geçtim. Ve yol çıktık.

...
Yol boyunca her zaman ki gibi konuşmadık. Ara sıra Hakan'ın bana baktın hissetsemde yinede dönüp bakmadım. Yemek yicemiz yer geldimizde arabayı park etim. Arabadan inip Hakan'ın yanında geçtim ona gidicemiz yönü gösterdim ve yürümeye başladık. Arabaya gidicemiz yerin arası çoktu ama burası böyle. Yürüken nedense dönüp Hakan baktım. Etrafa bakıyordu.

"Bura kordon her zaman çok kalabalıktır."

Bana dönüp gülümseyerek.

" Daha önce şehir dışın çıktım ama buraya sadece bir akşam için gelmişti hiç gezmedim."
" Bir akşam için mi?"
" Şey... Bazı görüşmeler... Şirket için yabancılar görüşmek için acil bir şeydi... Zaten."

Niye bu kadar telaşlıandı ki şimdi. Yemek yicemiz yer geldimizde Onur ve Emel cam kenra nda bir masadan oturyorladı. Ve burdan bakınca çok mutlu görünyorlardı. Yanlarına gittimizde.

"İyi akşamlar..."
"İyi akşamlar. "
"Neden bukadar geç kaldınız?"

Ben Emel'in yanına oturken Hakan'da karşıma geçip Onur'un yanına oturdu.

" Bu gün cuma unutun sanırım herkes dışarda nasıl bir kalbalık var farkındasınızdır Doktor Onur."

Oturdum yerde paltomu çıkarıp arkama koydum. Etraf bakındım bura hatırladım gibi değildi değişmiş.

" Burası ne kadar değişmiş. "

Arkamdan gelen sesle arkama döndüm.

" E. Sen bırakıp gidersen değişim görmesin. Güzel oluş ama dimi?"
"Cenk."

Ayağa kalktı. Cenk sarıldım.

"Nasılsınız doktor hanım."

Gülümseyerek Cenk'e baktım.

" İyiyim. Sen nasılsın.?"
" İyiyim doktor işte görüyorsun. Ya Doktor hanım nerdesin sen ?"
" Boş ver bir ara konuşuruz. Burası harika olmuş."
" Ben size mönü getirim. "

Yerime geçip tekrar oturdum. Hakan'ın bana bakması dikkatim çekti. Kafamı ne oldu anlamıda saladım. Bana bakmakta vazgeçti. Son iki gündür fazla konuşuyorduk. Bu bizim işimize geliyordu. Cenk'in mönü yü getirmesile Siparişlerimi seçtik. Ben Akdeniz salatası ve Susamlı tavuk yanıdan bira söylemiştim. Emel ve Onur hardal soslu füme et yanıdan şarap söylediler. Hakan sipariş veriken zorlanıca ona ben yardım etim. Onada sadece tavuk ve bira söyledik. Siparişlerimiz beklerken masada çok güzel bir sohbet vardı.

"İki gündür kapatınız kendiniz ev hiç çıkmadınız dışarı. Özlemdini buraları."
"Özledim ya hemde çok."
" Sız orda ne yapıyorsun hiç çıkmıyormusunuz evden?"

Tam cevap verecektim ki siparişlerini gelmesiyle beni yerim Hakan cevap verdi.

" Kendisi daha çok abisiyile dışarı çıkyor. Ama ara sıra işten vakit buldukça birlikte çıkyoruz dışarı."

Hakan'ın böyle demesi istemeden ona sert bir cevap verme neden oldu.

"Abimle dışarı çıkma sen rahatsız etiyise istediğin kadar rahatsız ol. Ayrıca benide bir işim olsaydı seni vakit bulma gerek kalmazdı."
"Sana bütün gün oda kal diyen ben değilim."
"Evet ama işim bende alanda sensin. "
"Kasabada bütün kadınlar evde otur kimsen işte çalışmaz."
" Sen hangi kasabadan bahsediyorsun ya benim bir mesleği var ben bir doktorum ve şu anda mesleğim yapamamın tek suçlusu sensin. "

Aferim biz güzelim yemeği mahfetık. Yerimden kaltım çantamı ve paltonum aldım.

" Size afiyet olsun..."

Diyip ordan çıktım. Yok biz birbirimize bırakın bir atmayı biz birbirimize taş bile atamıyoruz. Kapının çıkıp sahile çıkmak için hız adımlar yürümeye başladım...