False Alarm

Chapter 11 - 1st day..

-KELAN BA KO TATAWAGAN NG MGA COMPANY NA YAAAANNNNN??! WORK PLEASE!! nade-depress na kooooooo!! T^T

---------

Chapter 11

*Amie*

Ang bilis ng oras.. kanina lang ay kakain pa lang kami ng breakfast, pero ngayon ay katatapos lang naming kumain ng lunch.. at nandito kami ngayon sa may ilalim ng punong mangga at nagpapahinga.. nakasandal kaming parehas ni Kieffer sa may puno at may kanya kanya kaming business..

ako, habit ko talagang mag-soundtrip kapag ganito ung panahon.. malakas ung hangin at medyo hindi kainitan yung araw.. may suot lang akong shades at nakapikit.. si Kieffer naman, kuha ng kuha ng pictures sa paligid at parang frustrated photographer ang peg..

“amie! Smile..”

I smiled a bit without looking at him.. my eyes are still shut.. kung tamad ang amo, tamad din ang mga mata nito.. ito ang gusto ko sa probinsya eh.. nakakawala ng stress ang ambiance at refreshing! no pollutions at all..

“tayo naman amie.......amie? huy! Amie... tinulugan mo ba ko?.... amie....”

he said with his famous childish tone.. nagpipigil lang ako ng tawa and still, nagpapanggap pa din akong tulog.. ang cute lang kasi nya eh.. nag e-enjoy ako!

“amie.. first picture natin to together, pero tulog ka.. ang pangit mo tuloy dito.. hahaha! Remembrance to!”

Napadilat ako. Umalis ako sa pagkakasandal ko at biglang inalis yung shades sa mata ko.. nakita ko siya dun na tawa ng tawa habang nakatingin sa DSLR nya..

“HOY!! Kieffer! Kinuhanan mo ko without my permission?!”

“oi! Gising ka na pala, amie..”

“obvious naman diba? Patingin nga nyan!”

“ayoko nga.. baka burahin mo.. hahaha.. epic face! HAHAHAHA..”

Sinamaan ko siya ng tingin at agad naman nyang nahulaan ang mood ko, kaya kakamot kamot nyang iniabot sa akin yung camera nya.. ini-scan ko lahat ng pictures na kinuhanan nya at masasabi kong.....

“hmm.. *tango tango* not bad.. model nga pala ko, bakit pa ko mag-aalala.. gaganda ko dito oh.. nice shots..”

“ikaw lang eh.. wala ka kasing tiwala sa akin..”

“naku ah! Baka i-post mo pa ung mga pictures ko na pangit sa facebook mo, baka masira ang image ko!”

“alam ko.. magaling naman ung photographer mo no!”

Nagulat na lang siya ng akbayan ko siya at itinaas ko ung hawak kong camera tsaka ko ito iki-nlick.. siguro mga 5 shots din un..

“oh! Eto, serious ah.. 1, 2, 3.. smile!”

*click!* *click* *click*

“tatlo yun ah.. daya mo! Di ako prepared..”

Rinig kong sabi nya.. agad ko namang tinignan ung mga kinuhanan ko at ang masasabi kong......

“eto ang EPIC FACE!! HAHAHAHA”

Hinablot nya sa akin yung camera nya, at kitang kita ko sa mukha nya ang pagka-dismaya.. ang papangit kasi nung mga kuha nya dun eh.. may naka-nganga, hindi naka-tingin at blurred..

“wag na wag mong buburahin yan.. sinasabi ko sayo di kita papansinin forever..”

“daya nito.. oo na po! Tsss..”

Bumalik ako sa pagkaka-sandal ko at isinuot ko ulit yung shades ko.. ilang minuto din akong naka-ganun ng maramdaman ko yung ulo ni Kieffer sa may balikat ko.. inalog alog ko un para paalisin siya, pero parang naka-glue ito, kaya di maalis alis..