Ölümü Beklerken Sen Geldin

Gözlerin Benim Gündoğumum

Ben artık gözlerinden kopmaya çalışırken
Yalnız sana bakmaktan vazgeçebilirdim
Ama hiç olmadı ben ne seni sevmekten
Ne senin için yazmaktan vazgeçebilir
Yazdıklarım da ise sayfa sayfa gözyaşı var
Ben bu aşk için yazmaktan çok
Yalnız gözyaşı doldurabildim satırlara
Her gün kurtulabilirim diyorum ama olmuyor
Sen benden gittin gideli ne değişti hayatımda hiç bilmiyorum
Belki de çok şey değişmiş olabilir
Ama seni sevdiğim asla değişmedi
Sen giderken mevsim sonbahardı
Sen benden ayrıldığın gün ağaçlar yapraklarını dönüyor
Ben ise gözyaşı döküyordum
Ama hep boş üretmiş döktükleri
Ben bu acıların içinde kıvranıyordum
O yalnız bana sevmeyen gözlerini gösteriyordu
O benim bu kadar sevgim karşısında o başkasını seviyormuş
Ben hep aşkımı başkalarına anlatıyordum
Hiç kimse dinlemiyordu bu yaralı gönlümün yarışına
Bir su bile dökmüyor,daha yangınını artırıyorlardı
Artık bu son mektubum olacak
Şiirlerimi de bu mektupla birlikte koyup gideceğim
Bilmiyorum vazgeçebilir miyim
Unutma ben her gece fotoğrafını bakarak uyumaya çalışıyorum
Bu son bakışım olacak bugün buralardan gidiyorum
Dün gece çok düşündüm bu hayattan ve senden vazgeçebilir miyim
Ben ölüme gidiyorum bu kalanlar yalnız benden sana hatıra olsun
Bu hatıralara her baktığında bana neler yaptığını hatırla
Sende yan için içine,dökülsün her gece gözyaşların
O yazmaya çalıştığın satırlara
Ama asla benim kadar bağlanma bir başkasına
Sonra çok acılar çekersin ve sende her gece kıymaya çalışırsın canına
Mutlaka kurtulursun ufak yaralarla
O içindeki yara yok mu hiç kapanmayacak
Sonra yanıp yanıp ölmeyi düşünürsün
Bir gün mutlaka bunu deneyeceksin
İşte senden son isteğim ben öleceğim
Ama sen asla yaşamaktan vazgeçmeyeceksin
Ne olur benim sözümü dinle
Hoşçakalın güzel sevgilim hoşçakal