Korkularım var benim
Hemde öyle büyük korkular ki
Her zaman hayalini görüyorum
En büyük korkum sensin
Ben hep senin hayalinle yaşarken
Sen ise ulaşılmaz mesafe oldun
Hiç böyle olmamıştım
İstanbul söyle bana neden böyle oluyor
Neden her sabah uyandığımda
Onun kokusunu alıyorum yanı başımda
Her sokağa çıktığımda neden kaldırımlar üzerime geliyor
Neden sokakların çıkmaz sokak oluyor
Ben onu bu kadar severken
Sen niye hep önüne engel koyuyorsun
Ben bu kadar acılar çekerken
Duydum ki başka kollardaymışsın
Bir başkasını başlıyormuş o alev gözleriyle
Neden beni onu çıkardım karşıma
İstanbul ona da lanet olsun bana yaşattıklarına da
Küçükken daha mutluydum ta ki annenin kalk yürü diyinceye kadar
Zaten küçüklükten başlamıştım acı çekmeye
O sokaklarda takılıp düşerken
Ama hiç bu kadar adımı derinden yaşamamıştım
Dayanamadım sen gittin gideli
Hıçkıra hıçkıra canından can çıkarcasına
Yüreğimden sen akarcasına ağladım
Ben sen yoksan hiçbir şey istemiyorum
Hiçbir şey benim olmasın yalnız sen olsaydın
Artık tutunamıyorum elimden tutup çeksen pişmanım desen
Bende ölmekten vazgeçsem
Biliyorum ama hep böyle bir şey olmayacak
Benim aşkım hep yarım kalacak
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölümü Beklerken Sen Geldin
Poesiaİnsanlar hep bir dert içine düşer. Bende bu büyük dertlerinin bana yazdırmış olduğu beyaz sayfaların kıpkırmızı acılarla doldurulmuş ve birazda gözyaşı almış bir kitap
