Sen benim ilk umudumdun
Her gün birazda bağlanıp kopamadığım
Gözyaşlarımın bile akmasını sağlayanımdın
Ben her gün önüme gelen ihanetleri inandım
Öyle inandım ki ölümü bile yoka sayarken
Aşkından mısralara sardım
Her mısrada senin kokunu yazdım
Sokağımın kokusunu alıyorum
Her gece evime
Nasıl oldu da bu hale geldik bu sürede
Ben sana bağlandığımı söylerken
Sen ise bir elvada istedin bu kanlı yüreğimden
Aynı bir sonbahar mevsimi gibisin
Her estiğinde gözüme toz kaçırıyor
Her tozda ağlıyorum
Arkandan boşalırcasına
Bu gün ihanetim büyük
Bir İstanbul gibi
Bir şerefsizlik kokuyor her sokağın
Benimde kalbimin sol tarafı kokuyor
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölümü Beklerken Sen Geldin
Poesiaİnsanlar hep bir dert içine düşer. Bende bu büyük dertlerinin bana yazdırmış olduğu beyaz sayfaların kıpkırmızı acılarla doldurulmuş ve birazda gözyaşı almış bir kitap
