Gördüm hayatın gerçeğini
İçimi öylesine acıtmış ki
Toparlanamam bu diyarda
Çekip gitmem gerekiyor uzaklara
Öyle uzağa gitmeliyim ki
Ne onun ıslandığı yağmur ıslatsın
Ne de onun ısındığı güneş ısıtsın
Düşünüyorum ki
İnsanlarla konuşamazlarken
Ben derdimden duvarlarla konuşuyorum
Öylesine ağır geliyor ki sensizlik
Omzuma dokunsalar çöküp kalacağım ortalıkta
Kaldıramayacaklar diye korkuyorum
Sen beni her gün sol yanımdan öldürdün
Bir yaram vardı bir yarada açılıyor
Ellemeyin derdimi
Bir cam kırıkları gibi
Savruluyor her yere
Korkuyorum bazen
Bir başkasını yaralarsam diye
Toparlayamazlar kendilerini
Uzak durun bu yaralı yüreğimden
Uzak durun aşkın acısından
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölümü Beklerken Sen Geldin
Poetryİnsanlar hep bir dert içine düşer. Bende bu büyük dertlerinin bana yazdırmış olduğu beyaz sayfaların kıpkırmızı acılarla doldurulmuş ve birazda gözyaşı almış bir kitap
