Łowczyni Dziesiąty Świat

Jak można tak dziwnie spać?!

Ten rozdział dedykuję RechaPalka03 za wspieranie mnie przy pisaniu tego rozdziału.
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

Alice

Już od dobrych trzech godzin przyciskam starszego z braci do ziemi próbując mu wytłumaczyć że jestem jego " przyjaciółką " z dawnych lat i żeby nie próbował mnie zabić ale gdy tylko wciska mi że już wszystko zrozumiał wali we mnie młotkiem. To strasznie męczące.

- Dobra, dobra już wszystko rozumiem naprawdę możesz mnie puścić. Rzekł po raz setny. Puściłam go i skuliłam się szykując ciało do ewentualnego skoku na jego pierś. Ku mojemu zdziwieniu nie wziął znowu swojej broni i nie próbował mnie nią zatłuc.

- No dobra jeśli naprawdę jesteś Alice to zmień się w nią. Zaczął rozmowę.

- Nie mogę. Od mojego poprzedniego pobytu w więzieniu zamontowali pewnie kamery, a poza tym tam jest jedna!

Skierowałam pysk w stronę kamery.

- Ok... Odpowiedział powoli.

Oczywiście wcześniej ją wyłączyłan ale nie chciało mi się o tym mówić.
Nagle strasznie zachciało mi się spać. Zachwiałam się niebezpiecznie. Tak już jest jeżeli nie śpi się przez tydzień.

- Bracie przecież ona ledwie stoi na nogach! Nie stój jak kołek!

Loki miał rację. Ledwie stałam na łapach. W głowie zaczęło mi się kręcić, a obraz zamazywać. Otrząsnełam się. To może poczekać ale ktoś mnie upomniał.

- Na Odyna masz rację! Wykrzyknął wspaniałomyślnie Thor. Jego brat wywrócił oczami.

- Choć za mną! Hukną nagle Gromowładny. Zostawiliśmy jego brata któremu zdążyłam rzucić tylko spojrzenie. Obiecałam sobie że jeszcze tu wrócę.

Razem z Thorem szliśmy przez wiele tajemnych przejść.

W końcu dotarliśmy przed drzwi jakiejś komnaty. Dziwnie tu pachniało. Weszliśmy do środka. Było tam pięknie ale wam tego nie opiszę bo jestem za bardzo zmęczona. Może później...

- Dobra tu możesz zamieszkać. Na razie...

Spojrzałam na Thora podejrzliwie.

Ale żadnych kamer tam nie ma, co nie?

- Nie ma. - Potwierdził. Nikt cię tu nie znajdzie. Powiedział z przekonaniem.

Dobra to teraz możesz sobie iść.

Nie wyglądał na przekobanego.

Poradzę sobie! Naprawdę! Trochę prywatności!

Warknęłam. Miałam dość traktowania mnie jak małe dziecko. Po chwili Thor odszedł i zostawił mnie samą w komnacie. Zmieniłam się z powrotem w moją ludzką postać i zamknęłam drzwi. Bez nawet chęci umycia się padłam na łóżko i zasnęłam.

Chcąc lub nie chcąc obudziłam się po około dwóch godzinach. Postanowiłam skorzystać z kąpieli.

Łazienka była ogromna. Na półce stały równo ułożone zapachy i sole do kompieli. Wybrałam wanilie i cynamon. Pachniało pięknie. O mało co nie zasnęłam w tej wannie. Niestety znów zapragnęłam usnąć w miękkim łóżku i musiałam wyjść. Tym razem jednak nie zamierzałam olać zagrożeń które mogą wiązać się z mało bezpiecznym spaniem.

Thor

Wracałem właśnie do swojej komnaty gdy nagle usłyszałem dobrze znany mi głos.

- Synu choć na chwilę.

Mój ojciec, Odyn tak jak zawsze musiał wybrać najgorszy moment na rozmowę.

- Musimy porozmawiać. Rzekł twardo.

Strasznie się przestraszyłem, a co jeśli ojciec jakimś cudem dowiedział się o Alice!? Albo o tym że ostatni raz na uczcie wypiłem za dużo wina!???

Ojciec zaprowadził mnie do sali z licznymi mapami.

- Spójrz odkryliśmy już dziewięć światów i myśleliśmy że to już wszystkie. Zaczą Odyn.

- Jak to myśleliście? Spytałem.

- Okazuje się że istnieje być może jeszcze jeden świat o którym nie wiedzieliśmy. A ty musisz go odnaleźć i zawiązać sojusz z tam żyjącymi istotami. Zakończył wszechojciec.

Bez pozwolenia wystrzeliłem z komnaty pędząc jak odrzutowiec do tajemnego pokoju Alice. Wpadłem do sali. Wyglądała jakby przed chwilą odbyła się tu wojna o wszechświat co mogło być prawdopodobne. Łóżko było rozkopane. Zniknęła z niego kołdra poduszki a nawet sam materac. Poczułem jednak grozę sytuacji gdy uświadomiłem sobie że samej łowczyni nie ma w komnacie. Już chciałem wybiec z tego miejsca i jej szukać jednak nagle na głowę spadła mi jedna z poduszek. Spojrzałem w górę.

Alice na materacu przykryta kołdrą w dość niezrozumiałej pozycji leżała pod sufitem. Materac leżał na czterech skrzyżowanych deskach w każdej chwili grożąc spadnięcien. Myślałem tylko jedno: Jak można tak dziwnie spać!!!

Próbowałem ją obudzić. Próbowałem młotem, popcornem, waleniem głową o ścianę, wrzeszczeniem ale nic nie pomagało. W końcu wpadłem na genialny pomysł. Krzyknąłem z całej siły.

- Uważaj strażnicy!!!

W jednej chwili Alice praktycznie spadła z posłania. Wydzierając się.

- Co się stało?! Kogo zdzielić?!

Chwyciłem ją za nadgarstki co ryzykowało przypadkowym straceniem oka przez jej sztylet.

- Musimy lecieć odkryć nowy świat więc pakuj się i lecimy!

Spojrzała się na mnie dziwnie.