Conquer Ones Love

PROLOGUE

Sa paningin ng iba I'm perfect. I have all what I need. Nasa akin na daw ang lahat, Maganda, Mayaman, Matangkad, Kilala ng lahat, etc. Halos lahat ng magagandang bagay AKALA nila nasa akin na. They think I can get what I want ng walang kahirap-hirap. But, no. They are all wrong.

There's still a part of me that's missing. There is a thing that I can't get and that is LOVE. Siguro dahil wala naman talagang taong perfect. I've grown up na hindi ko nararamdaman na buo ang pamilya ko. Their reason? Business. Pero I know na hindi lang 'yon ang rason. There is the other reason na ayaw nilang sabihin sakin o ayaw nilang malaman ko. Pero di nila alam sa simpleng bagay na 'yon, NO hindi nga lang pala 'yon simpleng bagay para sakin because for me it's a BIG DEAL. Di nila alam yung nararamdaman ko,di nila alam na NASASAKTAN din ako.

Since I was young I always ask myself, 'Did I do something wrong?'  ,   'May nagawa ba akong kasalanan sa kanila?'  ,      and the worst question is    'Ayaw ba nila sa akin kaya ayaw nila akong makasama?'.    I cried in my room ALONE every night on my special day dahil sa importanteng araw ko ay hindi kami mabuo-buo. 'Yun lang naman ang hinihingi ko pero hindi nila ako mapagbigyan, hindi nila ako mabigyan ng oras nila at sa mismong importanteng araw ko pa. Who will should I blame? Myself or Them? Peo may dapat nga ba akong sisihin? Hindi ko nga alam kung mahal ba nila ako eh o kung anak ba nila talaga ako. Hindi ko kasi maramdaman na mahalaga ako sakanila. That's when I realized na hindi na dapat ako umaasa dahil nakakapagod.

Akala ko nga noon talagang pure business lang ang dahilan or should I say pinipilit ko sa sarili ko na business talaga ang dahilan kung bakit hindi kami nakukumpleto. Hanggang sa may nalaman ako and the truth revealed.

 Not just a pure business. 

Not just a thing BUT a person.

This was the other reason na gusto ko ng kalimutan pero hindi ko magawa. Because sa tuwing maaalala ko nasasaktan pa din ako dahil pakiramdam ko naloko ako, Niloko NILA ako. Naalala ko palang ang tungkol doon nasasaktan na ako, paano pag iba pa ang nangyari? Paano pag nakaharap ko pa? Na sana ay huwag mangyari dahil di ko alam ang magagawa ko pag hindi ko nakontrol ang sarili ko.

Siguro 'yun ang isa sa mga dahilan kung bakit naging ganito ako ngayon. Rebel, cold-hearted, and playgirl. 'Yan na ako ngayon. Boyfriends? WALA. Wala naman kasi akong sineryoso kaya ang meron ako? A lot of FLINGS. Literal na playgirl. Wala akong sineseryoso. Wala PA akong sineseryoso. I don't care about their feelings dahil flings lang din naman ang gusto nila. Kahit kailan hindi pumasok sa isip ko na pumasok sa isang relasyon. Because being love by someone is like a fantasy na kahit kailan ay hindi mangyayari. Natatakot ako na baka kapag pumasok ako sa isang relasyon I will end up hurting dahil baka lokohin lang ako. Na baka masaktan lang ako.

Masisisi niyo ba ako kung lumaki akong ganito? kung naging ganito ako? Hindi naman di'ba? Walang may gusto. Hindi ko 'to ginusto.

===============================================================================================

 Galing ako sa bar and I'm so dizzy nang makauwi ako dito sa bahay.

Actually 10 pm PALANG at dapat mamaya pa ako uuwi kung di lang ako.... naku! Basta something happened at ayoko ng maalala yon.

"Rigel? Ikaw na ba yan?."

That's my mom at pinilit ko pa din na sumagot sakanya kahit na hilong-hilo na ako at gustong -gusto ko na pumunta sa kwarto.

"Yes, mom."

"Can we talk?."

"Okay, what is it? ."

"Let's seat first."

"No, just tell me mom. Cause my head badly aches."

"Okay. The thing is, you and the only son of Montefalco are arranged to marry each other. Sa madaling salita napagkasunduan namin ng mga Montefalco na ia-arrange marriage namin kayo. Naiintindihan mo naman na kailangan na-..."

Yun lang ba?

"Is that it,mom?."

"Yes."

"Okay, do what you want. I'm going to my room na."

"Hindi ka man lang ba magrereklamo, or what?."

"No."

"Okay. Go to your room now and rest. Tomorrow, Montefalco's will visit here."

Pumunta na ako sa room at nahiga.

Bakit ko pa iisipin yung sinabi sakin ni mom eh for me, marriage is a thing that didn't last for long.

Kaya bakit pa ako magrereklamo eh hindi din naman kami magtatagal kapag kinasal na kami.

So I'll just sleep without thinking of any shits.

========================================

Welcome to my new story! Sana suportahan niyo din ang story ko na'to.

Don't forget to VOTE and COMMENT Guys!

Love ya!

-secretagent_princess♥