Poezja. Po prostu...

Przyjaciel

Kiedyś przyjdzie także po mnie

Śmierć ubrana w szaty białe

Nie będzie zimna i straszna

Przyjdzie jak stary przyjaciel

Oprze kosę o kominek

Ogrzeje się jego ogniem

Potem do rana będziemy

Przypominać dawne czasy

Gdy sparzyłem się żelazkiem

Kiedy poniosła mnie miłość

Naiwna, ślepa, młodzieńcza

Kiedy wpadłem pod samochód

Wspomnimy wszystkie te błędy

Przy piwie, śmiejąc się razem

Znamy się już całe życie

Czas iść wspólnie dalszą drogą

Gdy ogień wreszcie przygaśnie

A ja podam jej swą rękę

Odważnie pójdziemy dalej

Szukając świata zaświatów