Poezja. Po prostu...

Znieczulica

Dopadła mnie znieczulica

Trawi teraz moje trzewia

Zasiewając w sercu niepokój

I spędzając sen z powiek

Nie wiem jakie mam lekarstwo

Zażyć żeby ta niecna choroba

Naszego cudownego wieku

Zechciała opuścić lokal mojego ciała

A może to nie jest znieczulica

Co jeśli to tylko zwykły niepokój

Tak jak gorączka może być

Jednocześnie przeziębieniem i grypą

Sam już nie wiem co mam myśleć

Jak powinienem postrzegać mój stan

Kiedy wszędzie dookoła siebie

Dostrzegam brud i zepsucie świata

Kiedy piosenkarki pięknego świata

Kojarzą mi się ze zwykłymi prostytutkami

A nienawiść naszej rzeczywistości

Urasta do niewyobrażalnych rozmiarów

Czuję się podle będąc częścią tego świata

Który za nic na zwykłą ludzką godność

Który dawno już zaprzepaścił moralność

Który dawno już choruje na raka

Ale chemia mu nie pomaga