Loved || ~ Harry Styles {deel 3}

*3

Haii! 

Even kleine melding, dit is ten eerste een emotioneel hoofdstuk haha. Ten tweede mijn blog is terug! Alsje-alsje-alsjeblieft neem even een kijkje, dat zou me enorm blij maken :) www.fancywords.nl 

Als laatste nog een shoutout naar mijn andere verhaal Youth! Pleasseee Het maakt me allemaal heel blij en nogmaals motiveert me om meer te schrijven. 

Dankjuhh en veel leesplezier <3 XSam

Harry

Mijn handen zitten vast geklemd aan het stuur alsof wanneer ik het loslaat mijn hele leven verdwijnt. De bomen ritsen voorbij tegelijkertijd met de stoplichten die ik negeer. Het was maar goed dat ik deze weg goed kende en wist dat er bijna nooit iemand over deze kruispunten reed. Ik was onderweg naar de plek waar ik eigenlijk nooit meer vrijwillig naartoe wilde, op dit moment leek het de enige plek waar ik weg kon van alles. Ik wilde Keylee geen pijn doen, ik wilde niet tegen haar uitvallen, hoe kon ik het ooit nog goed maken als ik het nu niet eens mee aan kon, maar daar in tegen was ik nu gevlucht. Gevlucht van wat ik niet mee wilde maken, gevlucht van de angst voor mezelf. 

Het oh zo bekende huis was nog steeds bedekt in de bladeren en schaduwen van bomen die er om heen stonden. Mijn auto laat zijn geluid vallen en mijn snotterende neus is het enige wat nog leeft...tranen zijn op, angst is overal. De kou die van de auto naar de deur over mij heen slaat is nog niet weg wanneer ik binnen ben, de kou hangt net zo goed in het huis. "Pap?" De vloer kraakt onder mijn voetstappen elke kamer zijn eigen geluid. "PAP?!" 

Zijn lichaam ligt opgevouwen op de bank, snurkend. Ik kon niet bepalen of het me rust gaf of een nog grotere angst die op bloeide. Zachtjes liep ik naar hem toe, zakte ik naast hem neer alsof ik neer keek over slapend kind. "Pap?" Hij opende zijn ogen langzaam, ze zagen er helder uit. Veel beter dan ik gewend was. "Kan ik....kan ik met je praten?" 

Voor heel even dacht ik dat het kon, dat er een lichtpuntje in onze band was. "HARRY! Facking...." Hij schrok op uit zijn slaap en ook van zijn bank. Ik sloot mijn ogen...gewoon eventjes. "WAAR WAS JE?!" 

"PAP! Kun je gewoon heel even...heel even een vader zijn...iemand van wie ik kan houden! Ik heb je nodig, zie je dan niet dat ik iemand nodig heb" Schreeuwde ik "Mam is weg! Ik was weg! Dringt er dan helemaal niets tot je door? We willen van je houden maar je geeft niks terug....Ik heb je nodig...ik...ik heb je nodig pap" Mijn huilende lichaam, snikkend en bevend, viel in zijn armen. Ik voelde aan hem, aan alles dat hij niet gemakkelijk in deze positie stond. Hij wist niet wat te doen maar hij deed het. Zijn armen op mijn rug en zijn hoofd op de mijne. Hij was voor heel even een vader. 

"Mam is terug" mijn hart voelt anders dan normaal, niet als een geruststelling dat mam weer terug was maar meer omdat het voelde dat mijn vader had veranderd. Ik realiseerde me nu pas dat de kamer schoon was, hij me nog steeds omhelsde en dat mijn moeder aan de andere kant van de kamer stond. "Het spijt me zo Harry...he-..." Ook hij was uitgebarsten in tranen en snikkende woorden. Wat was hier aan de hand? Ik ben het totaal niet gewend dat hij zich laat zien. Dat hij zich kwetsbaar op stelt bij mij. 

"Hey Hazz" Ik draaide me om naar mijn moeder. Ze liep voorzichtig naar me toe. 

"mam...wat is hier aan de hand? Waarom-? Ik snap het niet" Haar 'ik probeer vrolijk te blijven' glimlach doet pijn. 

"Je vader...wacht, laten we even rustig gaan zitten" Zegt ze kalmerend, ze zet twee kopjes thee op tafel en schuift aan bij mijn vader en mij. "Je vader heeft toegegeven dat wat hij deed fout was,hij is naar mij toegekomen om te vertellen dat hij hulp gaat zoeken." Ze haalt rustig adem terwijl ze het verhaal verteld. "We wilde vragen of jij bij Keylee kon blijven totdat dit allemaal is afgerond om het voor jou fijner te maken..."

"Wacht...hoe kan dit ineens? Waardoor ben je omgeslagen" 

"Je bent mijn zoon Harry...Je bent mijn zoon en ik heb je verzorgd alsof je mijn hond bent. Het is niet compleet mijn schuld, je opa..hij was ook zo toen ik kleiner was. Toen jij weg ging, drong het tot me door dat ik niet heb gedaan wat ik had gewild dat mijn vader wilde. Ik wil je een nieuwe jeugd geven Harry.." tranen rollen over zijn wangen maar deze keer zonder snikken, als stil verdriet. 

"Ik kan niet naar Keyl- ik bedoel- ik wil het wel. Maar niet zonder dat iemand verteld hoe" Het leek wel een therapeutische sessie hier, met een pratende en knikkende moeder en twee huilende mannen/jongens. "Keylee is zwanger"

Het was niet dat ze reageerde alsof er een bom was gevallen maar ik voelde de spanning. Mijn moeder wist even niet goed wat ze nou eigenlijk moest zeggen en mijn vader stikte bijna in zijn thee. "en..en is het kind van jou?" 

"Ja natuurlijk is het van mij wat is dat dan weer voor een domme vraag....sorry, ik- dit is allemaal heel veel stress in een dag" Nu viel de bom bij mijn moeder. Vooral bij haar rimpels, die lieten zich ineens zien. 

"Wacht? Je hebt dit vandaag gehoord...waarom ben jij hier dan?!" Mijn hoofd ligt ondertussen in mijn handen en ik schreeuw, niet hard maar gewoon om te laten weten dat ik gefrustreerd ben. "Harry Edward Styles ben je echt hier heen gekomen om me te vertellen dat je een zwanger meisje in haar kamer hebt laten zitten...je gaat terug. Je gaat haar troosten en laten weten dat jullie er samen uit komen. Dit mag ze niet alleen doen en jij mag het niet laten gaan" 

"ogod...waarom ben ik hier. Mam ik weet niet wat ik moet zeggen, ik weet niet wat ik tegen haar moet zeggen of hoe ik moet reageren. Sinds ik niet wilde reageren zoals pap altijd doet ben ik gevlucht...FACK! Ik ga..ja ik ga! Ik- Ik kom morgen terug, niks doen blijf hier" Ze roepen me nog maar ik ben al weg. Het dringt ook echt nu pas tot me door dat ik ben gevlucht van Keylee, dat ik weg ben gerend van heel belangrijk nieuws. Dat ik niet alleen weg was gerend van Keylee maar ook van mijn toekomstige kind. Waarom ben ik zo stom?! 

"Met Keylee..." Galmde snikkend door mijn telefoon. 

"Key...sorry, het spijt me. Ik kom eraan oke?" 

"Ja- Ja alsjeblieft" 

"Tot zo..."

"Tot zo"