Loved || ~ Harry Styles {deel 3}

*23

Harry

Vrijdag avond, de avond waar ik al de hele week tegenaan aan het hikken was. Ik wiebelde met mijn voet en staarde ongemakkelijk naar het marmeren keuken blad. Keylee en haar moeder waren onbezorgd bezig met de spaghetti, ook al wist Key hoe nerveus ik was over deze avond snapte we beide niet zo goed waarom. Misschien omdat ik voor het eerst in een lange tijd weer onder de ogen van mijn grootste vijand zou komen, alcohol.
"Hazz het komt goed, Louis let op je" zei haar moeder met een warme glimlach.

"Weet ik...ik moet gewoon onderweg zijn dan komt het wel goed" mijn poging tot hen gerust stellen is een beetje hopeloos. Key loopt haar weg naar mij en omhelst me van achteren. Haar tengere armpjes voelen beter dan die van iemand anders. Het zijn de enige armpjes die ik ooit om me heen wil hebben. "Ugh waarom doe ik zo stom? Het is maar een feestje" mijn ogen rolden in mijn achterhoofd.

"Omdat-" mompelde ze en drukte een kusje op mijn wang "- je liefste vriendin niet mee gaat". Dat was waar. Het liefst nam ik haar mee, alhoewel dat heel erg onverstandig was. Ik keek op naar haar en genoot voor enkele seconde met volle teugen van haar glimlach. Dat was het alweer, ze was terug in de keuken roerend door de saus.

"Wat als ik zeg dat ik ziek ben door jullie spaghetti" ze schoten allebei in de lach.

Haar moeder wees met spatel naar mij "dan zou je zo snel mogelijk weer uit dit huis vluchten." Ik grinnikte. Wie had ooit gedacht dat ik zou lachen met haar.
 "Dat is waar, spot niet met mijn moeders kook kunsten!" en eten was wat ze deden. Ik zou het ook moeten doen maar alles wat ik kon doen was er in prikken. "Oke ik weet dat je er geen zin in hebt maar ik heb geen zin in een flauw gevallen Harry, dus eet even wat a.u.b." Het was heerlijk, het zal ook eens niet. Waar waren die twee niet goed in.
 "Zie je wel" mompelde ze nadat ik mezelf had volgepropt met twee borden "mam wilde jij niet nog douchen" ze draaide haar hoofd naar haar moeder en glimlachte. Ze moest iets vertellen. Keylee stuurde mensen weg wanneer ze iets wilde vertellen.

"Ja!..ja. Nou Harry, heel veel plezier! Doe Louis nog de groetjes van me" Ze drukte een kus op mijn wang en verliet de keuken. Mijn lichaam verstijfde even, wat moest ze me vertellen? Ik keek haar recht in de ogen hopend dat het zou komen zonder excuses. Toch kwam het niet, ze at vrolijk door. Ze keek me niet aan, was ze aan het bedenken hoe ze het moest zeggen? Wat dat ook mocht zijn.

"Wat is er?" ik legde mijn vork neer en leunde naar voren zodat ik op de tafel kon leunen. Haar hoofd schoot omhoog. Haar ogen straalde meer dan stress uit, geen angst, het was letterlijk paniek.

"Niks, hoezo zou er wat zijn?" ik trok mijn rechter wenkbrauw op om duidelijk te maken dat ik het niet geloofde. "Ik uhm- waar waren jij en mam van de week?" ook zij was nu in haar eten aan het prikken.

"Dat is een verassing" het was inderdaad een verassing, en nog totaal niet zeker.

"Ik hou niet van verassingen" ik grinnikte. Wat was het soms ook een drama-queen. Waar was ze bang voor? Dat ik vreemd ging met haar moeder? Alleen de gedachte gaf me al kippenvel.

"Vertrouw je me niet?"

Ze zuchtte diep en liet haar vork op het bord vallen. "Ja natuurlijk wel!" ongeloofwaardig was slechts een woord. "Maar ik wilde het gewoon weten omdat..." ze stopte.

"Omdat?"

"Omdat! Als het iets belangrijks is over Leigh ik het moet weten. Maandag komt er iemand van de kinder-bescherming voor een omgevingstest en als wij nog steeds in het huis van mijn moeder wonen zonder plan, zonder geld en zonder enig idee hoe we een kind moeten opvoeden ik heel erg voor lul sta" ze had eten nu compleet opgegeven. De kinder-bescherming? Wat moesten die bij ons...oke ja we waren jong maar hoe kwamen ze er überhaupt aan dat Keylee zwanger is. "Sorry".

"Nee je hoeft geen sorry te zeggen" nu was ik degene die naar haar toe liep en zich op de stoel naast haar plantte. Mijn handen omringde die van haar. "Het is iets belangrijks maar het is nog niet zeker, ik ben er bij dus we komen door die test heen oké?"

"Jij denkt zeker dat ik dat niet zonder jou kan" zei ze plagend terwijl ze haar hoofd dichter naar de mijne bracht. Haar lippen waren slechts millimeters van de mijne verwijderd. "Jij wilt niet weten wat ik allemaal zonder jou kan" nu wilde ik al helemaal niet meer mee naar dat stomme feest. Ik zag hoe ze haar ogen sloot en haar lippen nog dichterbij bracht, heel voorzichtig raakte ze de mijne aan  maar als je het over de duivel hebt, de bel galmde door het huis.

"Wat als ik plotseling migraine krijg?" haar hand sloeg tegen mijn schouder aan terwijl ze grinnikend van haar stoel bewoog om naar de voordeur te komen. Haar armen omringden Louis zijn nek voor enkele seconden. Ongemakkelijk stak ik mijn hand op als begroeting, dit werd een helse avond.

"We moeten wel nog even iemand ophalen dus laten we maar gaan" hij zwaaide naar Keylee maar draaide zich al snel weg toen ik haar naar me toe trok om de eerder gestarte zoen af te maken. "urhm" zei hij onderbrekend. Soms kon ik die jongen wel wurgen.

"Dit maken we een andere keer af" fluisterde ik voordat ook ik het huis verliet. Wat een afknapper. "Let's go Tomlinson" zei ik terwijl ik mijn arm om hem heen sloeg om hem mee te trekken. Ook al had ik liever heel hard willen knijpen. Ik had mijn avond heel anders kunnen besteden, alhoewel ik degene was die ja had gezegd. Geen alcohol Styles, niet meer dan één...of twee.

Oke sorry voor de week rust, ik was op vakantie en had geen wifi hihi. Nogmaals de oproep om mijn nieuwe verhaal te bekijken! Het heet 'Meer dan niets' en gaat over Leigh. Ik begin eraan zodra die verhaal is afgerond ,en dat is zo immens dichtbij ;-;