Bought by the Baddest Bidder (Fin)

Bid 7| A Pet Should Obey Her Master

A Pet Should Obey Her Master

I was about to give him the tongue lashing of my own when his head shot up.

"They're here." Bulong niya. Mabilis na lumabas ng kwarto ang babaeng tinawag na Raven.

Salubong ang kilay na nagtanong ako sa kanya. "They?"

Hindi niya ako sinagot. We just surveyed each other like opponents on a battlefield. I was the first one to broke the silence. "Fuck. LB." So much for pitying this guy.

To my shock, my idiotic curse made him grin. Hindi ko alam kung bakit siya ngumingisi kahit wala namang nakakatuwa sa sitwasyon. Napaka-bipolar talaga nitong Demetrius na 'to. Hindi ko siya maintindihan. But furthermore, I had to stop myself for admiring his devilishly sexy grin.

I opened my mouth to say something pero naunahan iyon ng pagbukas ng pintuan ng kwarto at ang pagpasok ng mga tao. I closed my mouth again.

Bale, bukod kay Raven ay may kasama siyang apat na lalaki, ang isa doon ay yung lalaking nakita ko noong isang araw dito—the guy with the charming smile. Pinagmasdan ko ang mga ito, ang isa ay nakawhite robe—i think he's the doctor, yung isa ay may friendly aura samantalang isa ay may dangerous aura around him, he looks serious too like Demetrius. But there's something about him na parang tumutulak sakin upang lapitan siya. Ngunit pinigilan ko ang sarili ko dahil hindi ko naman siya kilala.

"Hello, violet-eyed girl." Sabi ni Mr. Charming. What was his name again? Brandon? Brad? Oh, right. It's Braden. Braden the playboy. I smirked to myself.

Walang ano ano'y bigla niya akong inakbayan na ikinagulat ko. "This is the girl I'm talking about." Aniya. Nangunot ang aking noo sa sinabi niya.

"Get your fucking hands off of her." Demetrius growled, na lalong ikinangunot ng noo ko. Chuckling, Braden let go of me.

"Chill, Dude. What a grumpy old man." They all snickered.

"All of you stay out and leave us." Sabi ng Doctor samin.

"Let me help!" I immediately offered kahit wala naman akong alam sa gagawin.

"No!" They all shouted.

Umirap ako at mabilis na lumabas ng kwarto. Anong gagawin ko ngayon? Should I leave? Tutal ay hindi na naman nakasarado ang front door. But then again, saan ako pupunta? I should call for help first bago ako tumakas. Pero kanino? Kay Tita? Napailing ako. No. I don't want her to be worried. Atsaka nasa malayong lugar na hindi ko alam ang Tita, palipat lipat ang lugar na pinupuntahan niya dahil isa siyang doctor. I never got the chance to know my parents kaya ito na lang ang nagaalaga sakin, wala din akong kapatid. Ayon sa kanya ay only child lang ako. So anong gagawin ko?

Gahd. I don't know what to think anymore.

"So you're the violet eyed girl." Mahinang wika ng isang tinig mula sa likuran ko. Napaigtad pa ako at humarap doon sa nagsalita. It was the guy with the dangerous aura pero hindi ako nakakaramdam ng takot sa kanya. It was as if I could trust him. "What was your name?" Tanong pa nito.

Ikiniling ko ang ulo. "I'm Amethyst Rei." Walang alinlangang sabi ko dito at di ko alam kung bakit.

"I'm Stanley Mckenzie." Pagpapakilala niya. Nagkatitigan kami, he has a bluish-gray eyes. Unusual too.

Ako ang unang umiwas ng tingin at umupo sa sofa. Umupo naman siya sa tapat ko. Kasunod niyon ay ang ingay ng mga kasamahan niya except—of course the doctor. Braden sat beside me while grinning.

"Hindi ako makapaniwalang bakla yung senator." Humalakhak siya.

"Kahit ako hindi makapaniwala, kaya pala hindi siya tumitingin sakin at tuwang tuwa pa noong di ako pinansin ni Dim." Sabi nung babaeng nagngangalang Raven.

Ikiniling ko ang aking ulo. Dim? Short for Demetrius? Are they that close?

"Tapos nakumpirma ang hinala ko noong nakita kong hubad yung secretary niya." Pagpapatuloy niya. They all burst out laughing. Si Stanley naman ay tumawa lang ng bahagya, samantalang ako ay tahimik lang na nakikinig. Wala kasi akong maintindihan sa pinagke-kwentuhan nila.

"The senator has the hots for Demetrius." Sabi nung lalaking may friendly smile. "Naririnig pala tayo ni Demetrius."

Ha? Paano silang maririnig, malayo kami doon sa kwarto.

I looked at Stanley, who's already staring back at me. The he tapped his left earring na noon ko lang napansin. Wala pa rin ako maintindihan pero tumango na lang ako, nakita ko pa sa peripheral vision ko na nakatingin sakin yung babae.

"Omg Demetrius, come to my room." Nakakalokong sabi ni Braden, inipit niya pa ang boses niya. They all snickered. Napatakip ako sa bibig ko para pigilan yung tawa. Nakakatawa kasi ginawa niya may kasama pang gestures.

"Omg Stanley—" napatigil sa pagsasalita si Braden kasi seryoso mukha ni Stanley then Braden coughed. "Demetrius, secret lang natin 'to ha."

Hagalpakan sila ng tawa. Napahikab naman ako dahil inaantok na ako, sabay sabay pa silang napatingin sakin. I smiled sheepishly and apologized. "Go on."

Hindi ko nga namalayan na nakatulog na pala ako. And when i woke up ay nasa kwarto na ako kanina at katabi ko na si Demetrius.

Nakasandal siya sa headboard ng kama habang may hawak na libro. He's half-naked and may benda na ang kaliwang balikat niya.

Then he used his fingers to comb through his hair. Ni hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya. Sinulyapan niya ako saglit at binalik ang paningin sa libro. The corner of his mouth turned up and he grinned.

"Are you okay?" Tanong ko sa kanya makailang sandali.

Ibinaba niya yung libro sa nightstand at pinakatitigan ako.

"Why wouldn't I be?"

Ang taray niya, nagtatanong lang naman ako.

Bumangon na ako. "Asan na ang mga kasamahan mo?"

"Nakita mo ba sila?" Balik tanong niya.

"Ahm, hindi?"

"Then they're not here." Hinawi niya na yung comforter at bumaba ng kama. He really does have a sexy body.

"What? Did you see something you like?" Nakangising tanong niya sakin na para bang tuwang tuwa siya dahil I'm leering at him!

Namula ang pisngi ko kaya inirapan ko siya. God, my heartbeat is too fast and I don't even know why.

"Ano mo sila? And why does that woman named Raven has a gun?" Sunod sunod kong tanong. Pero imbis na pansinin niya iyon ay iba ang sinabi niya.

"Come on, let's take a shower." Aniya at binuhat ako.

"T—Teka!" Prantiko kong sabi. "Yung balikat mo."

"Is okay and nothing to worry about." He said nonchalantly and strode to the bathroom.

"Surely you can take a shower by yourself!" Protesta ko pa rin.

"A pet should obey her master, right?"

"W—wait!" Pero hindi niya ako pinakinggan.