Bought by the Baddest Bidder (Fin)

Bid 27| Nothing

Nothing

Hinihimas ni Eara ang likod ko habang sumusuka ako sa lababo. Hindi ko kinaya 'yung panis na chicken noodle soup. Hindi kinaya ng t'yan ko. Sabagay, sinong makakaya ang kainin ang panis na? Wala na ngang laman ang t'yan ko tapos panis pa ang kakainin ko.

Pagkatapos kong magsuka ay nagmumumog ako at naghilamos ng mukha. Tinulungan pa ako ni Eara umupo sa kama dahil sobrang sakit talaga ng katawan ko. Humiga ako at naidlip. Pero nagising agad ako ng isang nakakaalarmang tunog.

"Code red! Code red! Intruders alert!"

The alarms went on and on. Screams could be heard from everywhere, ang mga tagapagbantay ay nagtatakbuhan sa iisang direksyon, some of them were firing there guns.

"Code red! Code red!"

There was a loud explosion somewhere. Yumanig ang lupa kaya napakapit ako sa gilid ng bunk bed. Gahd, why does it feels like a déja vu?

With a grimace, I stood up and walk limply to the glass wall. "What was that?"

Eara joined me at the glass. "Intruders?Rescue? Maybe we will be able to escape?"

Nangunot ang noo ko at nagsimulang bumilis ang tibok ng puso ko sa kaisipang makakatakas kami ngunit bigla rin akong nadismaya. "If they could break the glass—"

I couldn't finish what I have to say because I heard a crashing sound. Nanlalaki ang mga matang napatingin ako kung saan iyon. Sa di kalayuan ay may dalawang lalaking humanoid ang lumabas mula doon sa sirang glass wall. Hindi ko alam kung paano nila nasira ang ganung kakapal na salamin.

Nagkaroon ulit ng pagsabog sa kung saan kaya yumanig ang lupa. Then I heard glass shattering.

"Eara." Nahihintakutang tawag ko sa kaniya. Hinawakan niya ang kaliwang kamay ko at pinisil iyon.

Sa di kalayuan, I saw three male humanoids that started attacking one male humanoid. Those three have eyes that was full of rages, ill-intent and craziness.They attack as one and the sole humanoid who was fighting them, was being push back continously until he slammed his back at our glass cell and splinters fractured across it.

"Cash!" Biglang sigaw ni Eara.

Pero malaking tao ang Cash na tinutukoy ni Eara. Nakipagbuno siya sa mga ito. Nakikipagpalitan ng suntok at miminsang naiiwasan niya ang kamao ng kalaban. But he was pinned down by one of the humanoid, he spat on its face. "You fucking idiot, snap out of it!"

"Amethyst," nilinga ko si Eara nang tawagin niya ako, "on the count of three, banggain natin ang glass na 'to, okay?!" She thumped the glass wall.Tumango ako. "One. Two. Three."

And when she said three, we ran, ramming our shoulders to the glass wall. It shattered. Sending us sprawling forward. The impact shot shards like bullets, riddling the three humanoid. Tumayo si Cash at agad na binigyan ito ng tigiisang killer kick sa dibdib. Bumulagta ang tatlo sa sahig na wala nang buhay.

"Wow." Manghang usal ko.

His lips twitched. "Thanks, Eara. And to this violet-eyed girl, but we don't have the time right now to dilly dolly."

"Yeah." Tumango si Eara, "We should take this time to escape."

Tinulungan akong tumayo ni Eara, halos hindi ko na nga maramdaman ang katawan ko dahil sa pamamanhid. But I could walk, tho I should never be a burden to them.