ÇİRKİN BETTY ''düzenliyorum"

Seni Anlamıyorum

-Alo ...

-Sesini duymak istedim .

Sesini ilk kez duyuyordum .Sesi , bilmiyorum sadece biraz farklı hissettirdi. Hayalden öteye mi geçmiştik şimdi. Seslerde gerçekliğe dahil miydi ?

-Sanırım beni yanlış tanıdın.

Dilime ikamet eden sözler düşünmeden çıktılar.

Sesim fazlaca titrek çıksa da aldırmadım .Ağlıyorsam buna devam edebilirdim .Tek çekinmediğim kişi olmuştu bir anda .Tek sığınak ...

- Sanırım bu dünyada kısa zamanda  en doğru seni tanıdım.

Sesindeki o etki. Umut ismi ne de çok yakışmıştı bu sesin sahibine.

- Bilmiyorsun.

Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı . Daha sesli ağlamaya başladım .

- BEN BİR HAYAL OLAMAM.

Bağırarak gerçekleri dillendiriyordum işte bir bir .Tehditlere zemin vermek istemiyordum, kendimi ele veriyordum işte.Ayaklarım artık beni taşımıyordu .Kaldırıma oturdum ,dizlerimi kendime çekip telefondaki sesi bekledim .Sesindeki güvenin yaramı sarıp sarmalamasını bekledim .

- Ben de bir umut olamam.Korkaklardan umut olmaz hayal.

Gözlerimi ekrana kilitlemiş ,cevabını bekliyordum .Fakat bu uzun bir süre devam edince kendimi biraz olsun toparlayıp eve yürüdüm .Elim sürekli telefona gidiyordu .Boş ekranı kontrol ede ede sonunda evime gelebilmiştim .Annem neden bu saatte geldiğimle ilgili tonlarca soru sorucaktı .Montun nerde ,çantan nerde ,neden dersi bırakıp geldin ,bir sorun mu var kızlarla gibisinden bir sürü soru işte .Gözüm korksa da yine de anneme sarılmazsam şuracıkta düşüp üzüntüden ölebilirdim .Bu yüzden ona fazlasıyla ihtiyacım vardı .

-Anne .

Annemin gözleri dolu dolu ve göz altları kırmızıydı .Beni görünce o dolan gözlerinden tek bir yaş süzüldü .

-Ne oldu anne ? dedim endişeli gözlerle ayakkabılarımdan hızlıca kurtulurken .

Beni kendine çekip kapıyı kapattı .Uzunca bir süre sarılı kaldık öyle .O ,bilmediğim bir nedenden dolayı ağlarken ,ben de ona eşlik ettim ondan biraz daha kısık sesli ağlayışlarımla .Şu anda tam da sulu göz familyası gibi gözüksek de bu bizim nadir yaşadığımız bir olaydı .Hiçbir zaman annemin yanında ağlamadım .Ona üzgün olduğumu belli etmedim .Bu dünyanın bana hep pozitif olduğuna inandırdım onu .Kara bulutlarımı göstermedim hiç .Tüm bu gerçekliğin içinde annemle yaptığım konuşmalarım küçüklere anlatılan masal kıvamındaydı .Hiç inanılası değildi .Kendimi öyle inandırmıştım ki buna ,söylerken öyle emin konuşurdum ki bir kere olsun sesim titrememiş ,pot kırmamıştım .Ta ki şu ana kadar .Masal bitti anne özür dilerim .

-Anne özür dilerim ama benim sana bazı gerçekleri ...

Kollarımdan ayrılarak elleriyle gözyaşlarımı silip yüzümü okşadı .

-Hayır ,sakın özür dileme .Senin hiçbir suçun yok .Senin mutlu olmanı o kadar çok istedim ki .Tüm bu şeyler .Ben seni nasıl anlayamadım ?

-Ne yani , öğrendin mi ?

Elimi tutup salondaki ikili koltuğa yönlendirdi .Hemen yanıma oturup ellerimi avucuna aldı .Gözyaşlarını tutmakta pek iyi değildi .Her gözyaşı acımı hatırlatıyordu .Sözlerine odaklandım .

-Okulun müdire hanımı aradı .Çocuklar seninle dalga geçmişler .Sende ilk derse bile giremeden okuldan kaçmışsın .Müdire hanım giderken sana seslenmiş ama duymamışsın ,ağlıyormuşsun bebeğim .Ve ben ...