Son zamanlarda artık bildikleri, duydukları, gördükleri ve tanıdığı insanları hiç tanımamış gibi oluyordu. En yakın arkadaşı Buğra bile yabancı gelmeye başladı. Gözlerinin önünde olan olaylar rüyalarında kabus oluyor tekrar tekrar önüne geliyordu. Her kaçıştan kurtuluşunda farklı bir kaçış içine giriyor, korku dolu vakitler geçiriyordu. Unutmadığı bir sürü anı ona telaş, şüphe uyandırıyor, kendini tanıyamaz hale geliyordu. Yapması gerekeni bilse bile yapamıyor kendi kendine engel oluyordu. Gözleri ileriye dönük, kalbi geleceğe dair atıyordu. Fakat kulağı hep geçmişteydi. Geçirdiği travmalar, kazalar, kavgalar hep tekrarlanıyordu. Kendini kendinden dışlayan biri olmuştu. Kafası karmakarışık aklı ücra yerlerde varlığı yokmuş gibi sınıfta oturuyordu. Bildikleri hep kendine saklı hep içinde yaşıyordu. Belki bir desteğe ihtiyacı var ya da yardıma ama kimse bilmiyordu. Sessiz sedasız can vermeye hazırlanıyordu.
