Θα 'μαι δικιά σου για πάντα, έτσι είχες πει. (Βιβλίο #1) {GWattys}

Flashback #2

Λίγοι μήνες πριν….

"Μαζί μου θα ξαπλώσεις έτσι;", τραύλισα.

"Ναι, ναι.. ό,τι πεις. Κάνε ησυχία τώρα, θα τους ξυπνήσεις όλους...", προσπάθησε να με ησυχάσει ο Πέτρος.

"Ούτως ή άλλως θα τους ξυπνήσουμε αγάπη μου... όταν θα είμαστε στο κρεβάτι σου..", τον πλησίασα ακόμα περισσότερο και τον φίλησα στο. στόμα.

"Κατερίνα, περπάτησε καλή μου, και έλα να σε βάλω να ξαπλώσεις, τύφλα είσαι!"

"Τύφλα; Τι λες καλέ;! Μια χαρά είμαι! Κοίτα!", είπα και με την τελευταία μου λέξη προσπάθησα να περπατήσω λίγο πιο μπροστά, αλλά δυστυχώς πήγα και έπεσα πάνω σε ένα τραπεζάκι. Το αποτέλεσμα ήταν να ακουστεί ένα δυνατό 'γκτουπ', εγώ να φωνάξω 'άουτς΄ αν και δεν πόνεσα, και ο Πέτρος να με πάρει αγκαλιά και να με πάει στο κρεβάτι του γρήγορα μην τυχόν κάνω και άλλη φασαρία.

Άνοιξε την πόρτα του δωματίου του, πέρασε μέσα με εμένα στην αγκαλιά του, και με πέταξε στην κυριολεξία στο κρεβάτι. Ακούστηκε η φωνή της μητέρας του, λογικά, με αποτέλεσμα να βγει αμέσως έξω από το δωμάτιο για να την συναντήσει και να δει τι θέλει.

Εν τω μεταξύ, εγώ έβγαλα το μαύρο φόρεμά μου, άφησα τις γόβες μου που κρατούσα, έβγαλα και το σουτιέν μου τα πέταξα όλα πάνω στην καρέκλα του γραφείου του αγνοώντας την παρουσία του αδερφού του που κοιμόταν στο διπλανό κρεβάτι, και ξάπλωσα και εγώ στο κρεβάτι του Πέτρου.

Λίγα λεπτά αργότερα, ο Πέτρος μπήκε στο δωμάτιο και ήρθε να με ελέγξει τι κάνω. Τον φώναξα όσο πιο σιγά μπορούσα, και τον τράβηξα να ξαπλώσει μαζί μου. Του έβγαλα την μπλούζα και το παντελόνι αφήνοντας τον με το μποξεράκι. Ξάπλωσε και αυτός δίπλα μου, και σκεπαστήκαμε με την κουβέρτα που είχε στο κρεβάτι του επάνω, μιας και ήταν Δεκέμβριος και είχε κρύο. Ακούμπησα πάνω στο στήθος του, και τον αγκάλιασα σφιχτά, μην τυχόν και μου φύγει από δίπλα μου, κατά την διάρκεια της νύχτας όσο και αν είχε απομείνει.

Μερικές ώρες αργότερα, είχε ξημερώσει και ο Πετρος απ' ότι κατάλαβα μιας και ήμουν μισοκοιμισμένη έπρεπε να πάει κάπου με τον πατέρα του. Μαζί με αυτόν ξύπνησα και εγώ, και του ζήτησα κάτι να βάλω γιατί ήμουν σχεδόν γυμνή. Φόρεσα μια μπλούζα του, η οποία μού ήταν σαν ένα κοντό φόρεμα.

Η ώρα ήταν οκτώ το πρωί, πράγμα που σημαίνει πως κοιμήθηκα μόνο τέσσερις ώρες. Έτσι, μετά από την πρόταση του Πέτρου να κοιμηθώ και άλλο και δεν θα αργήσει αποφάσισα να ξανακοιμηθώ.