Θα 'μαι δικιά σου για πάντα, έτσι είχες πει. (Βιβλίο #1) {GWattys}

Flashback #3 ~Κατάθλιψη.. τέλος!

Φοιτητική ζωή... αλλιώς τα είχα στο μυαλό μου. Ατελείωτο πάρτυ, ξενύχτια, ποτά, έξοδοι, παρέες και διάφορα άλλα τέτοια.. 

Όχι βέβαια πως δεν θα μπορούσα να τα έχω όλα αυτά. Τα είχα μάλιστα, τον πρώτο ενάμησι χρόνο. Μετά όμως... ήρθε η εγκυμοσύνη... και το ατύχημα. Ποιο ατύχημα; Απροσεξία της στιγμής, που κόστισε μια αθώα ψυχούλα... Δεν έφταιγε σε τίποτα το αθώο αυτό πλασματάκι. Αντιθέτως, έφταιγε αυτός. Ή καλύτερα αυτοί, γιατί λένε ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας λένε. 

Για να καταλάβετε και εσείς ας το πάρουμε από την αρχή. 

Ήμουν σχεδόν επτά μηνών. Ο Πέτρος με είχε 'συγχωρήσει' που του έκρυψα πως κουβαλάω το παιδί του, και είχαμε αρχίσει να βγαίνουμε ως φίλοι. Παράτησε τα πάντα στο χωριό του, στο σπίτι του, φίλους κλπ. και ήρθε μαζί μου στην Κρήτη. Ευελπιστούσαμε και οι δύο να φτιαξουμε την ζωή μας, αλλά... γάμησε τα! Ένα ωραίο απόγευμα αποφασίσαμε να βγούμε για μωρουδιακά. Δεν θα πω πολλά περί του θέματος. Απλά, έπεσε ένας πάνω μας... και έχασα το μωρό. Η κατάσταση μου ήταν κρίσιμη, και δυστυχώς δεν επέζησε το παιδί... το οποίο ήταν και κοριτσάκι. Ήταν ή εγώ ή το μωρό... Δεν είναι ότι κατηγορώ τον Πέτρο, γιατί στην ουσία δεν έφταιγε... απλά νιώθω κάπως μαζί του. Έχουν περάσει τέσσερις μήνες από τότε, και είμαι κλεισμένη στον εαυτό μου και στο σπίτι μου. Δεν ανέβηκα πάνω στο χωριό μου, δεν ήθελα να τους δω. Δεν ήθελα να δω κανέναν, και ακόμα δεν θέλω. Καλα είμαι και μόνη μου! Ο Πέτρος εξακολουθεί να μένει μαζί μου, αν και δεν βρίσκω τον λόγο πλέον του γιατί το κάνει. Ίσως γιατί με λυπάται, δεν ξέρω.

~.~.~

"Αρκετά...", μου ύψωσε την φωνή ο Πέτρος για πρώτη φορά.

"Πρόσεχε τον τόνο της φωνής σου.", του ύψωσα και εγώ την δική μου.

"Δεν μπορώ να σε βλέπω άλλο έτσι, δεν το καταλαβαίνεις; Εγώ είμαι ο βράχος εδώ, και εσύ ... δες πως είσαι!"

"Πώς είμαι;", έκανα την αδιάφορη.

"Λοιπόν, δεν θα με τρελάνεις εσύ. Φεύγουμε."

"Μπα.. και που παμε;"

"Θα δεις."

"Κόψε τις βλακείες, και λέγε ρε.", του είπα και πάλι ωμά.

"Μίλα καλύτερα, στο έχω πει εκατομμύρια φορές."

"Ό,τι πεις..."

Σηκώθηκε από τον καναπέ, και με διέταξε στην κυριολεξία να πάω να πλυθώ. Κάτι μου ετοίμαζε αυτός, κάτι που με άγχωνε. Ποιος ξέρει τι του μπήκε πάλι στο μυαλό. Αγνόησα τις υποψίες μου για οτιδήποτε, και συνέχισα το στυλάκι της αδιάφορης. Μπήκα και έκανα μπάνιο. Τι μπάνιο δηλαδή.. μία ώρα ήμουν μέσα στην κυριολεξία. Στέγνωσα τα μαλλιά μου, και βγήκα στο σαλόνι του διαμερίσματος μου.