Soğuk AŞK

BÖLÜM 1 (Düzenlendi)

Yeniden doğmak...bu kavram genellikle iyi anlamda kullanılsa da benim için kötü bir başlangıçın halk arasındaki kavramıydı.

18 yaş benim için yeniden doğuştu. Yeni bir aileye sahip olmak ne kadar normal olabilirdi bilmiyorum. 18 yaşına kadar bütün geçmişimi bilen insanları bırakıp yeni doğmuş bir bebek gibi yeniden başlayacaktım. Artık bir reşittim bir yandan da yeni doğmuş bir bebek kadar aileme yabancıydım.

18 yaşıma girmeme 3 ay kalmıştı ki aslında hiç doğmadığımı öğrendim. Ailem beni yeni tanıyacaktı ve ben neredeyse reşit olacaktım. Ne yapacaktım ki ailemin yanına gidip 'merhaba ben sizin kızınızım' mı diyecektim? Hayatımda hiçbir şey gerçek değilmiş meyer. Her şey zengin bir ailenin çocuğu olduğum için para uğruna yapılmış şeylerdi. Hiçbir zaman gerçek anne şefkati görmemişim,hiçbir zaman gerçek babamın kanatları altında korunmamıştım. Benim hayatım yalanmış zaten,söylenen yalanlar da hayatımdaki zorunluluk.

"Melis,kızım bak sana anlatacaktık ama..."

"Ne anne ne üzülürüm mü diye korktunuz? Şimdi üzülmedim mi sanıyorsunuz? Şimdi hayatımın koca bir yalandan ibaret olmadığını mı sanıyorsunuz? Ne ama'sı anne yaptığınız şeyin olumlu yanı mı var kı 'ama' diyorsun? Şimdi düşünmüyor muyum her şeyin para uğruna yapıldığını? Ne değişti söyle hadi söyle bunlardan hangi biri gerçek değil? Hiçbiri evet hayatımda ilk defa söylediğim her şey,konuştuğumuz her şey acı ama gerçek,"

Karşımda üvey annemi azarlarken sustuğumda hıçkırarak ağladığını gördüm. Sinirden terlemiştim. Patlamaya hazır bir bomba gibiydim her an sinir krizi geçirebilirdim.

"Lanet olsun ağlama gerçekleri söylediğim için ağlama!" Dediğimde komidinin üstünde duran bardağı arka tarafımızda kalan duvara doğru fırlattım. Şu an sinir krizi geçiriyordum. Patlamaya hazır bomba patlamıştı.

Üvey annem hıçkırıkları arasında "yarın seni bekliyorlar ama istersen gitmeyebilirsin bizle kalabilirsin,"

"Burda kalmak mı burada daha fazla durmak istemiyorum bu yalan hayata daha fazla devam etmek istemiyorum," dediğimde ikimizde bıraz olsun sakinleşmiştik. "Şimdi çık odamdan,"olanları hayla kabullenemiyordum hayla burayı benimsiyordum. Hayla üvey anneme 'anne' aslında hiç benim olmayan bir yere 'odam' diyordum.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Sabah kalktığımda hayatımın eskisi gibi gitmeyeceğini biliyordum. Buradaki hayatımı bırakıp yeni bir hayat başlayacaktım. Bilmiyorum belki bu yenileme hayatımın dönüm noktası olacaktı. Artık sıradan bır kızlıktan,zengin,havalı,marka dışında giyinmeyen,lüks okullara giden bir kız olma sırasıdıydı.

Üstümü değiştirdikten sonra odamı son bir kez süzdüm. Buradaki anılarımı,ağlamalarımı,sevdiğim grubun şarkılarını açıp son ses açıp delice dans etmemi bir köşeye bırakıp yeni bir sayfa açacaktım. Belki yeni hayatımda da anılar biriktirecektim ama buradaki gibi yalandan ibaret olmayacaktı. Hepsinde gerçek bir hayatın izleri olacaktı. Şimdi koskaca bir yalanı bırakma zamanıydı. Derin bir nefes aldım. Yerde duran çantamı aldıktan sonra aklıma dolabımda sakladığım posterler geldi. Posterleri de alıp odadan çıktım. Herkes beni bekliyordu. Ama ben kimseyle vedalaşmadan evden öylece çıktım. Gözümün içinde akmayı bekleyen gözyaşlarım olsa da soğukkanlılığımı korumalıydım. Gerçek bir hayata başlangıç yapıyordum. Gerçek bi aile gerçek bir sevgi ve gerçek bir ev. Bu sayfada yalana yer yok. Herşey sayfa gibi bembeyaz ve yalansız olmalı her şey tüm doğrularıyla hayatımda olmalı. Artık hayatımda yalana yer yok! Her şeyi bütün gerçekliğiyle yaşayacaktım.

Kapıdan çıkınca kapının önünde çok lüks bir araba duruyordu. Söfor beni gördüğü anda arabadan indi ve arka kapıyı açtı. Arabaya bindiğimde arkama bakmadım. Eğer bakarsam karşımda koca bir yalanın baş kahramanlarını görecektim. Şoför de arabaya binince hızla arabayı evin önünden uzaklaştırdı. Yeni hayatıma doğru yolculuk yaparken soğukkanlılığımı daha fazla devam ettiremeyip sessizce ağladım. Şoför dikiz aynasından ağladığımı görünce arabanın torpido kısmından peçete verince gözyaşlarımı sildim.