Unexpected love story

chapter 10

Rhea**pv                                 

Nagmulat ako dahil sa music nang kapitbahay… hindi ko kilala ang kwarto…

“Yah! Nakitulog nga pala ako kay Arnold.” Bulong ko sa sarili ko. Tumayo ako at inayos ang kama. Dahan-dahan akong nag open nang door. Makikita ko ang natutulog na mukha ni Arnold sleeping in the sofa. “Huh!” binuksan ko na nang tuloyan ang pinto wala siya maayos na din ang sofa. Lumabas ako nang kwarto. Tumingin sa wall clock.

7am in the morning. Baka lumabas. Mabuti pang maghilamos na lang pumunta ako sa banyo at nagbasa nang mukha ko. Nagbihis na din ako.

“Hi good morning!?” bati sa akin ni Arnold na nakaupo sa sofa.

“Kanina ka pa?!” tanong ko habang palapit sa kanya.

“Kakadating ko lang… bumili lang ako nang almusal.” Sabi niya tska nilapag ang kape na hinihigop niya kanina.

“Ahh!” umupo ako sa single sofa kaharap siya nasa gitna namen ang maliit na center table.

“Wait”  tumayo siya at pumunta sa kusina hindi naman gamin kalayo ilang hakbang lang kaya nakuha niya agad ang supot nang pandesal at tapsilog. “Gusto mo ba nang kape?!” tanong niya pagkalapag nang pagkain sa center table.

“Yes, tnx” nginitian ko siya bago bumalik at magtimpla nang kape.

Pagbalik niya my kape na siyang dala para sa akin. Ngumiti siya bago maupo sa harap ko.

“Uhmf, pag tapos nito gusto mo maghanap na tayo nang matutuluyan mo?!” tanong niya sa akin at sumubo siya nang tapsilog.

“Ahh! good idea… nakakahiya na kasi nakakaistorbo na ako.” Nilapag ko ang kape sa center table.

“Wag mu yun isipin para san pa ang pagkakaibigan naten.”

“Yah! Sabi ko nga.” Sumubo na din ako.

“So anu nga palang matutuluyan ang gusto mo!?” tanong niya sa akin ngunit hindi ako binalingan.

“Apartment kahit maliit lang, basta wag lang masyadong mahal, tska balak ko din mag hanap nang trabaho..” ngumiti ako nang pilya. “Kung hindi sana kalabisan magpapatulong din ako sa trabaho.” Napabuntong hininga ako. “Alam wala talaga akong kaibigan na malalapitan sa ngayon ikaw lang so bare with me?!” pahabol ko pa.

“Ok lang yun! I told you I will help you, so bilisan mo na kumain at magayos aalis agad tayo.”

Pumunta kame sa parking lot malapit sa apartment ni Arnold.

“Anung gagawin natin dito!?” tanong ko nagtataka pero nakasunod pa rin sa kanya.

“Kung maghahanap tayo nang bahay kailangan natin syempre nang masasakyan.” Huminto siya sa isang sasakyan blue Ferrari 612 Scaglietti.

“sayo to’?” tanong ko habang nakaturo sa sasakyan.

“Yes, hindi ko lang ginagamit kasi hindi naman masyadong kailangan tska malapit lang naman yung pinupuntahan ko.” Nagilaw nang pinidot niya ang susi. “Tska mas gusto kong simple lang” pinagbuksan niya ako nang pinto. “Pero since were searching for a place mahihirapan tayo pag sakay nang sakay. Kaya pwede naten gamitin to’.”

Pumasok na ako at sinarado niya ang pinto. Umikot naman siya at sa kabila pumasok.

“Anu to’ binili mo?!” tanong ko. Bakit e sa kanina ko pa gusto malaman kung kanino galling to!.

“No! gift sa akin nang brother ko nang mag 18 ako.” Sagot naman niya habang ini-istart ang engine.

“Wow! Bongga ang gift. Car talaga.” Tumawa lang siya nang pagak.